WSA orzekł, że skarga jest zasadna.
Jego zdaniem organy obu instancji dokonały wadliwej wykładni przepisów. Sąd powołał się na [b]wyrok Trybunału Konstytucyjnego z 8 lipca 2008 r. w sprawie P 27/07[/b], w którym TK stwierdził, że art. 17 ust. 1 [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=DAB513016CA169A552F1DB6197F046B4?id=182545]ustawy z 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych[/link] w zakresie, w jakim uniemożliwia nabycie prawa do świadczenia pielęgnacyjnego obciążonej obowiązkiem alimentacyjnym osobie zdolnej do pracy, niezatrudnionej ze względu na konieczność sprawowania opieki nad innym niż jej dziecko niepełnosprawnym członkiem rodziny, jest niezgodny z art. 32 ust. 1 [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=750DA9AA6A9D871BFDD2C15C51E1CFAB?n=1&id=71646&wid=192618]konstytucji[/link].
W uzasadnieniu wyroku Trybunał przeprowadził wszechstronną analizę powołanego przepisu, stwierdzając, że wskazuje on krąg osób uprawnionych do świadczenia pielęgnacyjnego w sytuacji zaistnienia przesłanek wymienionych w tym przepisie bez względu na wiek dziecka.
Inaczej jest natomiast z pojęciem niepełnosprawnego dziecka, którym ustawodawca posłużył się w art. 16 ust. 2 ustawy. Wymienia on trzy kategorie uprawnionych do zasiłku pielęgnacyjnego: niepełnosprawne dziecko, osobę niepełnosprawną w wieku powyżej 16. roku życia, jeżeli legitymuje się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności, oraz osobę, która ukończyła 75 lat.
[b] Za wykładnią art. 17 ust. 1 ustawy o świadczeniach rodzinnych zaprezentowaną w wyroku TK z 18 lipca 2008 r., a także w wyroku TK z 15 listopada 2006 r., opowiedział się również TK w wyroku z 22 lipca 2008 r. (P 41/07)[/b].
W ślad za wykładnią art. 17 ust. 1 ustawy o świadczeniach rodzinnych ukształtowało się orzecznictwo sądów administracyjnych, które podobnie jak TK uznawały, że świadczenie pielęgnacyjne przysługuje także po ukończeniu przez dziecko 16. roku życia, jeżeli tylko legitymuje się ono orzeczeniem o niepełnosprawności ze wskazaniem konieczności stałej opieki lub pomocy innej osoby i nie jest konieczne posiadanie orzeczonego znacznego stopnia niepełnosprawności.
