Decyzja bez daty może być uznana za nieważną

W praktyce zazwyczaj pracownik organu podatkowego czy też innego organu administracyjnego, który sporządza decyzję, wpisuje w jej nagłówku tylko miesiąc i rok wydania. Data dzienna decyzji zostaje wpisana dopiero, gdy jest ona podpisywana i wysyłana do strony postępowania.

To rozwiązanie racjonalne, dzięki temu data wpisana w decyzji dobrze oddaje to, w jakim dniu została ona rzeczywiście wydana, czyli zakończono proces jej sporządzania.

Ze skutkami takiej praktyki połączonymi ze zwykłym przeoczeniem musiał zmierzyć się [b]Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z 17 czerwca 2010 r. (III SA/Wa 832/10[/b], orzeczenie nieprawomocne). Otóż sąd rozpatrzył skargę na decyzję, która zawierała jedynie oznaczenie roku i miesiąca jej wydania: 2010 styczeń.

[srodtytul]Drobne przeoczenie czy rażące naruszenie[/srodtytul]

Prawdopodobnie pracownik sporządzający decyzję i ją wysyłający przeoczył wpisanie daty dziennej. Sytuację taką można byłoby na pierwszy rzut oka określić jako zwykłe i drobne przeoczenie. Jednak WSA w Warszawie uznał, że decyzja ta w sposób rażący narusza art. 210 § 1 pkt 2 [link=http://akty-prawne.rp.pl/Dokumenty/Ustawy/2005/DU2005Nr%20%208poz%20%2060a.asp]ordynacji podatkowej[/link] (op).

Zgodnie z tym przepisem decyzja musi zawierać datę wydania. Nie budzi wątpliwości, że decyzja była obarczona wadą, ale istotne jest to, że sąd uznał, iż jest to wada kwalifikowana – rażące naruszenie prawa. Skutkuje to możliwością stwierdzenia nieważności nawet takiej decyzji podatkowej, która jest ostateczna, na podstawie art. 247 § 1 pkt 3 op.

[srodtytul]Rozbieżne interpretacje[/srodtytul]

Sąd zwrócił uwagę, że kwestia ta jest w różny sposób rozstrzygana w piśmiennictwie. Zazwyczaj wskazuje się, że błędne oznaczenie daty wydania decyzji może co do zasady być przedmiotem sprostowania, na podstawie art. 215 op, jako „oczywista omyłka”.

Większe wątpliwości budzi jednak brak w decyzji daty jej wydania. Sąd zauważył, że niektórzy komentatorzy uznają taki brak za kwalifikowaną wadę prawną, uzasadniającą konieczność wyeliminowania wadliwej decyzji z obrotu prawnego (Robert Kędziora, „[link=http://akty-prawne.rp.pl/Dokumenty/Ustawy/1900_89/DU1964Nr%2043poz%20296a.asp]Kodeks postępowania administracyjnego[/link]. Komentarz”, C.H. Beck, Warszawa 2005, str. 285), inni wskazują, że brak daty w decyzji może być uzupełniony wydaniem postanowienia o sprostowaniu oczywistej omyłki (Grzegorz Łaszczyca, Czesław Martysz, Andrzej Matan, „Kodeks postępowania administracyjnego. Komentarz”, tom II, Zakamycze 2005, str. 66; Andrzej Wróbel, Małgorzata Jaśkowska, „Kodeks postępowania administracyjnego. Komentarz”, Zakamycze 2005, str. 645; W. Dawidowicz, „Zarys procesu”, 1989, str. 53). Sąd orzekający w tej sprawie przychylił się do pierwszego, bardziej rygorystycznego poglądu.

[srodtytul]Praktyczne konsekwencje[/srodtytul]

Oceniając wyrok, trzeba stwierdzić, że podanie właściwej daty wydania decyzji ma oczywiście duże znaczenie praktyczne. Przede wszystkim pozwala na ustalenie stanu prawnego i faktycznego istniejącego w chwili wydawania aktu administracyjnego oraz tego, czy organ we właściwym terminie załatwił sprawę.

Czy jednak rzeczywiście brak podania daty dziennej wydania decyzji powoduje takie skutki, że przykładowo nie można ustalić daty właściwej dla określenia stanu prawnego.

[srodtytul]Nieistniejący problem?[/srodtytul]

Przede wszystkim stan prawny mógł się nie zmieniać od lat i w efekcie problem w ogóle nie ma znaczenia praktycznego. Poza tym można bronić poglądu, że w razie nieopatrzenia decyzji datą dopuszczalne jest przyjęcie fikcji, że organ orzekał, przyjmując stan faktyczny i prawny, jaki istniał w chwili jej doręczenia.

Jest to podejście, które opiera się na przyjęciu rozwiązania najbardziej „niekorzystnego” dla organu, przyjmuje się bowiem, że decyzja została wydana w najpóźniejszym momencie, w którym mogła zostać wydana.

Można też uznać datę wydania decyzji za okoliczność faktyczną, wtedy jej ustalenie może nastąpić za pomocą środków dowodowych. Pomocne w ustaleniu mogą być ewidencje wydawanych decyzji prowadzone przez każdy organ administracji publicznej.

[ramka][b]Tomasz Brzezicki, doktor nauk prawnych, radca prawny, pracownik Katedry Prawa Administracyjnego UMK w Toruniu