Przepisy dotyczące dialogu technicznego obowiązują od 20 lutego 2013 r. Regulacja została wprowadzona do Ustawy z 29 stycznia 2004 r. Prawo zamówień publicznych („pzp") na mocy ustawy z 12 października 2012 r. o zmianie ustawy – Prawo zamówień publicznych oraz Ustawy o koncesji na roboty budowlane lub usługi.
Do momentu wejścia w życie nowelizacji procedura konsultacji zamawiającego z potencjalnymi wykonawcami nie była zalegalizowana. Możliwość przeprowadzania dialogu technicznego dawały wprawdzie dyrektywy zamówieniowe (2004/18/WE, 2004/17/WE), ale brak wytycznych w polskiej ustawie oraz obawa przed zarzutami naruszania zasady uczciwej konkurencji skutecznie powstrzymywały przed formalnymi konsultacjami. Czynnościami, które podejmował zamawiający przed wszczęciem postępowania o udzielenie zamówienia publicznego, było tzw. badanie rynku. Polega ono głównie na rozsyłaniu do potencjalnych wykonawców zapytań dotyczących oszacowania mniej lub bardziej zidentyfikowanego produktu, który zamawiający zamierzał zakupić.
Szeroki zakres
Postanowienia dotyczące dialogu technicznego zawarte w pzp są dosyć zwięzłe. Należy pamiętać, że nie jest to tryb udzielenia zamówienia, ale zgodnie z art. 31a ustawy pzp procedura, którą zamawiający może przeprowadzić przed wszczęciem właściwego postępowania. Dialog może przybrać formę doradztwa lub udzielenia informacji w zakresie niezbędnym do przygotowania opisu przedmiotu zamówienia, specyfikacji istotnych warunków zamówienia lub określenia warunków umowy.
Lakoniczna treść art. 31a pzp daje możliwość szerokiego rozumienia zakresu konsultacji z wykonawcami. Celem dialogu technicznego jest pomoc zamawiającemu w przygotowaniu specyfikacji istotnych warunków zamówienia, zapoznanie się przez zamawiającego z najlepszymi, najkorzystniejszymi, najnowszymi lub innowacyjnymi rozwiązaniami technicznymi, organizacyjnymi, technologicznymi i ekonomicznymi, jak również uzyskanie informacji związanych z oszacowaniem wartości planowanego zamówienia.
Forma doradztwa i pozyskiwanie informacji może przybrać różne formy. Może to być wymiana korespondencji czy spotkania ogólne ze wszystkimi wykonawcami. Wydaje się jednak, że najlepszą i preferowaną metodą są odrębne spotkania zamawiającego z każdym z uczestników dialogu.