To czy sąd administracyjny wydaje mądre i słuszne wyroki w sprawach dotyczących dużych podmiotów/korporacji nie ma w zasadzie większego znaczenia. Są one na tyle silne, że zawsze sobie poradzą. Błędne wyroki wydawane przez NSA w ich sprawach mogą jedynie ośmieszać i ośmieszają nasze państwo w oczach zagranicznych inwestorów. Co przekłada się na brak zaufania, czyli mniejsze niż mogłyby być inwestycje. Natomiast złe wyroki w sprawach zwykłych obywateli to niszczenie państwa od środka. Trzeba to wreszcie głośno mówić. Zwłaszcza, że wydawanie błędnych wyroków jest zjawiskiem niezwykle częstym.
Standard działania NSA
„Specyfiką” skarg kierowanych przez zwykłych obywateli jest to, że takich samych spraw wpływa bardzo wiele; setki a nawet tysiące. To sam w sobie kompletny absurd, bo nie powinny one w ogóle generować sporów, gdyż ich materia jest prosta. Przepisy muszą być zrozumiałe dla adresatów, a ich interpretacja musi być intuicyjnie dla nich zrozumiała. Poniższy konkretny przykład pokazuje standard działania NSA w takich sprawach.
Literalna wykładnia art. 10 ust. 1 pkt 8 i art. 22 ust. 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (w brzmieniu do 2018r.) może prowadzić u analfabety prawnego do wniosku, że spłata długów spadkowych z pieniędzy uzyskanych ze sprzedaży mieszkania nabytego w spadku nie powoduje zmniejszenia podstawy opodatkowania. Czyli należy od tej faktycznej straty zapłacić podatek dochodowy. U analfabety, bo dochodzi do nakładania podatku dochodowego od ewidentnej straty, a nie dochodu.
Ten kompletny absurd – o zgrozo – został dostrzeżony przez NSA po wielu latach w kilku wyrokach : II FSK 1618/19 - Wyrok NSA z 2022-03-04, II FSK 219/22 - Wyrok NSA z 2023-04-04, II FSK 821/20 - Wyrok NSA z 2022-11-24. Dopiero w uzasadnieniach w/w wyroków sądy piszą:
W orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego wskazuje się, że wykładnia systemowa wewnętrzna oparta na art. 9 ust. 1 i 2, art. 11 ust. 1, art. 12 ust. 1 i art. 26 ust.1 u.p.d.o.f. prowadzi do wniosku, że podatek dochodowy ma charakter podatku płaconego od rzeczywiście uzyskanego dochodu. Podstawą wyliczenia tego dochodu jest przychód realnie uzyskany przez podatnika.
