W ostatnich dniach wiele kontrowersji wzbudził wyrok Trybunału Sprawiedliwości UE (C-224/11) z 17 stycznia 2013 r. Z wyroku wynika m.in., że usługa ubezpieczenia przedmiotu leasingu i usługa leasingu stanowią czynności odrębne i niezależne dla celów podatku od wartości dodanej. Trybunał stwierdził też, że jeżeli leasingodawca ubezpiecza przedmiot leasingu, obciążając dokładnym kosztem tego ubezpieczenia leasingobiorcę, to taka czynność podlega zwolnieniu z podatku od wartości dodanej.
Pojawiły się m.in. twierdzenia, że podatnicy, w stosunku do których zapadł prawomocny wyrok sądu administracyjnego bądź też ostateczna decyzja organów podatkowych, mają możliwość ubiegania się o stwierdzenie nadpłaty podatku w trybie art. 74 Ordynacji podatkowej. Nie sposób się z tym zgodzić. Należy jednak zanalizować warianty postępowania podatników wynikające z tego wyroku.
Leasingodawcy obowiązani są dokonać korekty faktur opodatkowujących stawką podstawową refakturowaną usługę ubezpieczenia przedmiotu leasingu, a następnie rozliczyć korekty w bieżących deklaracjach. Jeżeli leasingodawca uchylać się będzie od korekty, wtedy leasingobiorca ma prawo żądać dopełnienia wskazanego obowiązku oraz zwrotu nienależnie zapłaconych na podstawie pierwotnych faktur kwot odpowiadających wysokości podatku od towarów i usług. Następnie leasingobiorca powinien dokonać zmniejszenia podatku naliczonego w bieżących deklaracjach podatkowych.
Jeżeli zaś zapadła ostateczna decyzja organu podatkowego lub prawomocne orzeczenie sądu administracyjnego określające wysokość podatku należnego, podatnik może – w terminie 30 dni od opublikowania wyroku Trybunału – wystąpić z wnioskiem o wznowienie postępowania.
Nie ma tu jednak podstawy do wystąpienia z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty, o którym mowa w art. 74 Ordynacji podatkowej. Wskazany przepis odnosi się przecież do sytuacji, w której nie zapadła jeszcze ostateczna decyzja organu podatkowego. Wynika to z jego brzmienia, gdyż wraz z wnioskiem o zwrot nadpłaty podatnik zobowiązany jest do złożenia korekty deklaracji. W przypadku zaś, gdy w sprawie wydana jest decyzja podatkowa, to zastępuje ona pierwotną deklarację podatnika, który nie może dokonać jej korekty.
