UE walczy z handlem ludzi

Marię, 13-latkę pochodzącą z Europy Wschodniej, sprzedała mężczyźnie z Włoch jej rodzina. Maria była wielokrotnie wykorzystywana seksualnie i stosowano wobec niej przemoc fizyczną. Gdy uwolniła ją policja, przez kilka lat udzielano jej schronienia. Ostatecznie wróciła do rodziny, tylko po to, by ponownie wpaść w ręce handlarzy ludźmi. Tym razem trafiła do Wielkiej Brytanii.

Xi, młodego mężczyznę, znaleziono podczas standardowej inspekcji pracy w restauracji w Holandii. Jest jedną z wielu osób pracujących bez odpowiednich dokumentów pobytowych. Dochodzenie policyjne wykazało, że zmuszano go, by pracował 13 godzin dziennie, siedem dni w tygodniu za 1,5 euro za godzinę.

Grupa pozbawionych dokumentów tożsamości młodych mężczyzn była zastraszana. Mężczyzn siłą zmuszano do prac na budowie i w ogrodnictwie w dzielnicy mieszkalnej na południu Szwecji. Straż graniczna dotarła do handlarzy ludźmi, którzy stali za tym procederem. Okazało się, że stanowili oni część dużej grupy przestępczej z Wielkiej Brytanii wykorzystującej ludzi w Szwecji i Holandii.

[srodtytul]Obowiązek pomagania[/srodtytul]

Przypadki Marii, Xi i młodych mężczyzn to przykłady z życia wzięte. Zdarzyły się w Europie. To nieliczni z ogromnej rzeszy osób, nad których życiem przejęły kontrolę sieci przestępcze zajmujące się handlem ludźmi. Europol, europejski urząd policji, ocenia, że tylko w Europie ofiarą handlu ludźmi padło kilkaset tysięcy osób.

Za suchymi cyframi kryją się setki tysięcy indywidualnych przypadków cierpienia i ludzkiej tragedii. Zorganizowane grupy przestępcze wykorzystują najsłabszych – często są to ofiary przemocy domowej, seksualnej lub ludzie żyjący w skrajnym ubóstwie – w ramach procederu stanowiącego, należy rzecz nazwać po imieniu, formę współczesnego niewolnictwa.

Walka z tym potwornym zjawiskiem i pomoc ofiarom jest naszym obowiązkiem. Jestem przekonana, że aby skutecznie je zwalczać, musimy zjednoczyć nasze siły. Dotyczy to współpracy na poziome krajowym: np. jeśli inspektorzy pracy znajdują ofiarę handlu ludzi, powinni przekazać sprawę policji. Należy również zaangażować służby socjalne oraz wyspecjalizowane organizacje pozarządowe w działania mające na celu ochronę ofiar przed handlarzami oraz udzielanie ofiarom schronienia (np. dziecko, które padło ofiarą przestępstwa, musi mieć gwarancję, że zostanie ulokowane w bezpiecznym miejscu i wróci do szkoły).

[srodtytul]Nie spoczywać na laurach[/srodtytul]

To samo dotyczy relacji miedzy państwami: w walce z przestępczością transgraniczną współpraca na poziomie europejskim jest niezbędna. Właśnie obchodzimy dzień przeciwdziałania handlowi ludźmi – stanowi to znakomitą okazję, by podkreślić potrzebę zjednoczenia wysiłków.

Wiosną tego roku przedstawiłam wniosek dotyczący nowej dyrektywy w sprawie zapobiegania handlowi ludźmi i zwalczania tego procederu oraz ochrony ofiar. Wniosek obejmuje środki z zakresu prawa karnego, takie jak wspólna definicja przestępstwa oraz harmonizacja kar. Kary nakładane za handel ludźmi wahają się od jednego roku do 23 lat więzienia w zależności od tego, w którym państwie członkowskim toczy się postępowanie sądowe. To nie do przyjęcia.

W dyrektywie wprowadzono również obszerne postanowienia dotyczące ochrony ofiar oraz bezwarunkowej pomocy, takiej jak opieka medyczna, zakwaterowanie i pomoc prawna; wskazano także potrzebę działań zapobiegawczych.