Gdy rząd i prezydent pochodzą z tego samego obozu politycznego, rządowi zależy na wyeksponowaniu pozycji prezydenta w polityce zagranicznej. Popularność prezydenta przyczynia się bowiem do wzrostu poparcia dla całego obozu politycznego i zwiększa jego szansę na reelekcję. Kiedy natomiast rząd i prezydent pochodzą z innych obozów politycznych, ujawnia się słaba pozycja prezydenta określona w konstytucji – politykę zagraniczną prowadzi Rada Ministrów (art. 146), a prezydent jest zobowiązany do współdziałania z premierem i ministrem spraw zagranicznych w zakresie jej realizacji (art. 133).