Kampania europejska od A do Z

Antyklerykalizm – dzięki niemu Janusz Palikot miał wygrać wybory europejskie. Mocne uderzenie antyklerykalne politycy Twojego Ruchu chcieli wykonać przy okazji kanonizacji Jana Pawła II. Niestety, akcję popsuł im Aleksander Kwaśniewski, patron Europy Plus, który pojechał na uroczystości do Rzymu, a nawet skrytykował antyklerykalizm Palikota. Na nikogo w dzisiejszych czasach nie można liczyć.

Busy kampanii – w tym roku było ich kilka. Największe zaciekawienie budził gandziobus, którym podróżowali po kraju kandydaci Europy Plus Twojego Ruchu i zachwalali legalizację marihuany jako pomysł na podreperowanie polskiej gospodarki. Czerwonym autobusem podróżowali po Polsce liderzy SLD, a busem dokonań europejskich – kandydaci PSL. Sądząc po poparciu dla wymienionych partii, daleko tymi busami nie zajechały.

Doktorat – którego nie było. Chodzi oczywiście o honorowy doktorat dla Jose Manuela Barroso, szefa Komisji Europejskiej, którego nie dostał od Uniwersytetu Jagiellońskiego. Co prawda decyzja w tej sprawie zapadła rok temu, ale to nie przeszkodziło politykom PO w wywołaniu pięknej awantury na tę okoliczność. Tak oto wydarzenie, do którego nie doszło, stało się tematem poważnych rozważań, czy Uniwersytet Jagielloński, który właśnie obchodził 650 lat działalności, będzie się jeszcze liczył w Europie.

Deszcz – tego słowa też nie może zabraknąć przy literze „d". Deszcz spadł wystarczająco obficie, by rząd mógł zaprezentować swoją gotowość do odparcia powodzi, ale i wystarczająco wstrzemięźliwie, by prawdziwego zagrożenia nie było. Bogatemu diabeł dzieci kołysze.

Eurowizja – najgorętszy temat tej kampanii. Na temat wyższości Conchity Wurst, czyli mężczyzny z brodą przebranego za kobietę, nad Cleo i jej towarzyszkami w strojach ludowych o wyjątkowo głębokich dekoltach odbyła się burzliwa debata. Partie podzieliły się tradycyjnie – lewica zachwycała się Conchitą, a prawica uznała, że jest to symbol zdegenerowanej Europy. Adam Hofman w oczach Conchity dostrzegł nawet cień Donalda Tuska. Czyżby rzecznikowi PiS wszystko kojarzyło się z szefem PO?

Frekwencja w wyborach do europarlamentu zapowiadała się na rekordowo niską, co jest już naszą tradycją. Na frekwencję politycy narzekają przy każdych wyborach i wymyślają, co mogą, żeby ją podwyższyć – dwudniowe głosowanie, głosowanie przez internet lub przez pełnomocnika. Tymczasem Belgowie dawno znaleźli niezawodny sposób – głosowanie jest obowiązkowe pod karą grzywny. I odsetek głosujących mają imponujący. Ale nasi politycy kochają niską frekwencję, więc możemy być pewni, że nikt nas do urn przymusowo nie zagoni.

Gender – to hasło, którym prawica walczyła z lewicą. Solidarna Polska gender uczyniła nawet tematem swych spotów. Dla jednych zaraza, która ma niszczyć społeczeństwo, dla innych synonim postępu.

Jeden–dwa procent poparcia – na tyle markę byłego prezydenta wycenił lider Twojego Ruchu. Ale na koniec i tak się okazało, że lepsza jest trudna współpraca z Januszem Palikotem niż szorstka przyjaźń z Leszkiem Millerem, który żądał od byłego prezydenta ujawnienia wszystkich dochodów. Zaglądanie do portfela byłych przyjaciół nie popłaca.

Krystyna Pawłowicz – choć nie kandyduje do Parlamentu Europejskiego, wzburzyła scenę polityczną, nazywając Władysława Bartoszewskiego miernej klasy pastuchem. W ten sposób Pawłowicz stała się najpopularniejszym politykiem tej kampanii, co jej się do niczego nie przyda.

Muszkę, ten staroświecki element męskiej garderoby, Janusz Korwin-Mikke chciał uczynić symbolem Nowej Prawicy. Miała posłużyć do sprytnego ominięcia ciszy wyborczej. Zwolennicy Korwin-Mikkego mieli w sobotę przedwyborczą paradować w muszkach na znak poparcia dla jego formacji. Ale kto muszką wojuje, ten od muszki może zginąć. Polska Razem opracowała cykl spotów, w których politycy tej partii odkładali muszkę na półkę na znak, że nie zgadzają się z tym, co wygaduje lider Nowej Prawicy. Może to i lepiej, bo kto w dzisiejszych czasach poza Korwin-Mikkem i dziennikarką Barbarą Czajkowską ma sentyment do muszek? Najgorsza kampania ostatniego 25-lecia. Tę opinię podzielają politolodzy, komentatorzy i doradcy polityczni. Krytykują jałowość i powierzchowność przekazu, niski poziom techniczny reklamówek i wyraźne pogubienie wszystkich partii. Najwyraźniej zabetonowanie sceny szkodzi nie tylko polityce, ale i wyobraźni sztabowców.

Obciach – eksport tego towaru zarzuciła Platforma PiS-owi w spocie na początku kampanii, przypominając meleksowe perypetie Karola Karskiego czy wypowiedź Krystyny Pawłowicz, która nazwała unijną flagę szmatą. W odpowiedzi rzecznik Prawa i Sprawiedliwości Adam Hofman oznajmił, że największym eksporterem obciachu jest PO, która chce wyekspediować do Brukseli Michała Kamińskiego, dawnego działacza PiS. Pytanie, kogo Hofman bardziej obraził tą wypowiedzią – Kamińskiego, Platformę czy własną formację? Pieniądze w tej kampanii odegrały niebagatelną rolę. Zaczęło się od domniemanego finansowania gdańskich liberałów przez niemiecką CDU. Wspomniał o tym w swojej książce Paweł Piskorski, który przed laty należał do KLD, tak samo jak Donald Tusk. Sprawa umiarkowanie rozgrzała opinię publiczną. Politycy PO stwierdzili, że w opowieściach Piskorskiego nie ma cienia prawdy. Znacznie bardziej nośne okazały się pieniądze, które od stycznia zarabia Aleksander Kwaśniewski u jednego z ukraińskich oligarchów. Były prezydent musiał się gęsto tłumaczyć, czy aby nie doszło do konfliktu interesów, bo był on jednym z mediatorów na Ukrainie. Tłumaczenie przyjęto, ale niesmak pozostał. Za pomocą pieniędzy, a konkretnie pożyczki, jaką zaciągnął Jarosław Kaczyński u tajemniczej prywatnej osoby, PO starała się zdyskredytować szefa PiS, zapowiadając wniosek do prokuratury o zbadanie, czy nie doszło do złamania prawa. Temat szybko jednak został zamknięty, bo prezes PiS oświadczył, że pieniądze były mu potrzebne na zapewnienie opieki chorej mamie, kierując uwagę na kulejący system opieki zdrowotnej.