Postępująca zmiana konstelacji politycznej w Polsce skłania do odnowienia refleksji nad polską racją stanu i przedefiniowania priorytetów polskiej polityki zagranicznej wobec wyzwań, na które składają się polityka rosyjskiego neoimperializmu, wielowymiarowy kryzys Unii Europejskiej oraz stosunkowo słabe (w stosunku do potrzeb pożądanego harmonijnego ładu światowego) przywództwo amerykańskie.
Uznanie, iż polską racją stanu pozostaje niezmiennie zagwarantowanie narodowej niepodległości poprzez umacnianie możliwie suwerennej państwowości i cywilizacyjnego rozwoju w podmiotowych relacjach wspólnoty międzynarodowej nakazuje postawić cztery tezy dotyczące polskiej polityki zagranicznej.
Groźba rosyjskiej presji