Don Emilio Botin Sanz de Sautuola y Garcia de los Rios niechętnie odpoczywa nawet w niedzielę. Dla najwybitniejszego hiszpańskiego bankowca jest to dzień jak każdy inny.
Znany jest ze swojej bezwzględności w interesach. Kiedy zdecyduje się na kolejną konkwistę, bezlitośnie pozbywa się przeciwników przejęcia. Kiedy uda mu się kupić kolejny bank, wraca do codziennej działalności – objazdu kolejnych oddziałów Santandera. Tam bierze udział w posiedzeniach komitetów oceniających ryzyko kredytowe albo wypytuje, czy rzeczywiście klienci muszą dostawać w prezencie tak drogie piłeczki golfowe.
Dyrektor generalny banku Alfredo Saenz, z którym pracują razem od 17 lat, mówi, że Botin patrzy na bankowość nie jak finansista, ale jak przedsiębiorca. Sam Saenz, posłusznie wypełniający polecenia prezesa, został wybrany przez Botina do prowadzenia bieżących interesów. Obydwaj skończyli prawo i ekonomię na tej samej uczelni – Universidad de Deusto w baskijskim Bilbao, nazywaną szkołą liderów.
Botin pochodzi z rodziny bankierów. W branży pracowali jego pradziadek i dziadek. Pracę w Santander rozpoczął w roku 1960. 26 lat później zastąpił ojca na stanowisku prezesa, a Santander był wtedy średnim bankiem z miernymi wynikami. Do jego dzisiejszej potęgi doprowadził dzięki odważnym posunięciom (wysoko oprocentowane lokaty i tanie kredyty hipoteczne), którym towarzyszyła ogromna akcja reklamowa. Konkurencja przyzwyczajona do tego, że zyski pochodzą z wyciskania ostatniej pesety z klientów, patrzyła na Santander i Botina z niedowierzaniem. Potem z przerażeniem, kiedy okazało się, że Botin przejmuje ich klientów.
W 1993 roku Santander wchłonął Banco Espanol de Credito (Banesto), który dzisiaj prowadzi jego córka Ana Patricia. W 1999 r. przyszła kolej na Banco Central Hispano, a Santander zmienił nazwę na Banco Santander Central Hispano BSCH i stał się największym bankiem krajowym. Pięć lat później BSCH przejął Abbey National i znalazł się w I lidze europejskiej bankowości. Jest silny także w Ameryce Łacińskiej – przede wszystkim w Brazylii, Puerto Rico, Argentynie, Urugwaju, Kolumbii, Meksyku, Peru, Wenezueli i Chile, a w Europie również w Niemczech i Portugalii.
