Zaufanie sztucznie kreowane

Historia Stanforda byłaby tragikomiczna, gdyby nie chodziło o pieniądze powierzone mu przez tysiące klientów, których oszukał. Pismo „World Finance” będzie się musiało jakoś wywikłać ze swego wyboru. Pytanie jednak, czy pojawi się w nim jakaś głębsza refleksja na temat kreowania fałszywego wizerunku finansistów jako dźwigni ich sukcesu. Przecież to dobra opinia przyciąga lokaty.

Jedną z przyczyn obecnego załamania na rynkach finansowych jest utrata zaufania do banków i ich kierownictw, zaufania kreowanego uprzednio sztucznie, w oderwaniu od realnej wiedzy o sposobach dochodzenia finansowych cudotwórców do ich bajecznych dochodów.

[srodtytul]Realne podstawy sukcesu[/srodtytul]

Wiarygodność firmy winno się budować przez wskazywanie realnych podstaw jej sukcesu. Wiarygodność tę podobno sprawdzają firmy audytowe, a jednak była ona w ostatnich latach kreowana zupełnie sztucznie przez środki masowego przekazu. Media, które bezkrytycznie lansują osobników w rodzaju Madoffa czy Stanforda, ponoszą część odpowiedzialności za zaufanie, jakim klienci obdarzyli owych hochsztaplerów. Przecież w chwili, gdy piramida Madoffa już leżała w gruzach, „World Finance” nadal radośnie zachwalał „filozofię Stanforda”, polegającą na „maksymalizacji zysku przy minimalizacji ryzyka”. Łatwość, z jaką aferzyści w rodzaju Madoffa czy Stanforda nabrali miliony ludzi, rodzi niewesołe refleksje. Upadek ich piramid finansowych zrujnował wielu ludzi, przyczynił się do rozprzestrzenienia zjawisk kryzysowych, a co gorsza podkopuje przekonanie o skuteczności kapitalistycznej „niewidzialnej ręki rynku”. Okazuje się, że bez skutecznych narzędzi ochrony prawnej klientów, sprawnego wymiaru sprawiedliwości oraz uczciwych mediów ręka owa może wydobyć z kieszeni szarego człowieka wiele miliardów dolarów.

[i]Autor jest ekonomistą i historykiem, wykładowcą m.in. warszawskiej SGH. W kończącej się kadencji był europosłem PiS. Ostatnio wymienia się go jako kandydata na członka Rady Polityki Pieniężnej[/i]