Anna Streżyńska nie będzie już prezesem UKE

Na po­cząt­ku ka­den­cji do­syć szyb­ko okre­śli­ła swój pro­gram – 3 mld zł oszczęd­no­ści w kie­sze­niach abo­nen­tów w cią­gu trzech lat. To nie była po­li­tycz­na de­ma­go­gia. Kon­kret­ne de­cy­zje re­gu­la­cyj­ne, bez­kom­pro­mi­so­wa ich obro­na w są­dach po­wszech­nych, przy­pra­wio­na szczyp­tą (we­dle nie­któ­rych – so­lid­ną por­cją) so­cjo­tech­ni­ki – no­śne me­dial­nie wie­lo­set­mi­lio­no­we ka­ry – i do­bre­go pu­blic re­la­tions za­pew­ni­ły jej suk­ces. Te­le­ko­mu­ni­ka­cja Pol­ska by­ła bez­rad­na. Ope­ra­tor na­ro­do­wy nie miał wy­bo­ru, musiał współ­pra­co­wać z kon­ku­ren­ta­mi, któ­rzy ty­sią­ca­mi od­bie­ra­li mu klien­tów i przy­cho­dy. Jak­by by­ło ma­ło po­tężnych wro­gów, An­na Stre­żyń­ska roz­po­czę­ła wal­kę z ce­na­mi usług ko­mór­ko­wych – nie do koń­ca w zgo­dzie w eko­no­micz­ny­mi pod­sta­wa­mi 20 – 30 ra­zy droższy­mi od usług w sieci sta­cjo­nar­nej. Tym na­ra­zi­ła się już nie tyl­ko gru­pie TP, ale rów­nież ope­ra­to­rom sie­ci Era (dziś T-Mo­bi­le) i Plus, bo de­cy­zje re­gu­la­cyj­ne UKE kosz­to­wa­ły ich na­wet po bli­sko 1 mld zł przy­cho­dów rocz­nie.

Po­nie­waż na de­cy­zjach UKE ko­rzy­stał no­wy, agre­syw­ny gracz na ryn­ku – P4 – czar­na pro­pa­gan­da wią­za­ła in­te­re­sy te­go ope­ra­to­ra z oso­bi­sty­mi in­te­re­sa­mi sze­fo­wej UKE. Dzia­ła­nia UKE by­ły na ty­le nie­sza­blo­no­we – gło­śne, spek­ta­ku­lar­ne, skraj­ne, cza­sem za­kra­wa­ją­ce na ta­ni po­pu­lizm – że na­wet zwo­len­ni­cy Stre­żyń­skiej ma­wia­li, iż cza­sem „je­dzie po ban­dzie". W prak­ty­ce przy­czy­ni­ła się do zbu­do­wa­nia po­zy­cji ryn­ko­wej Ne­tii i Playa oraz do spad­ku cen usług sze­ro­ko­pa­smo­we­go do­stę­pu do In­ter­ne­tu i po­łą­czeń ko­mór­ko­wych.

To typ urzęd­ni­ka, któ­ry ma umiar­ko­wa­ny re­spekt dla nie­wi­dzial­nej rę­ki ryn­ku. Dla­te­go nie cze­ka­jąc na jej dzia­ła­nie, do­pro­wa­dzi­ła do po­ro­zu­mie­nia z czte­re­ma ope­ra­to­ra­mi sie­ci ko­mór­ko­wych, któ­rzy zo­bo­wią­za­li się uzu­peł­nić za­sięg swo­ich sie­ci, i roz­po­czę­ła (do­koń­czyć bę­dzie mu­siał na­stęp­ca) pro­jekt in­ten­sy­fi­ka­cji bu­do­wy no­wo­cze­snych świa­tło­wo­dowych sie­ci te­le­ko­mu­ni­ka­cyj­nych w Pol­sce. To był­by du­ży suk­ces. A te am­bit­na sze­fo­wa UKE bar­dzo lu­bi­ła.

Jest oso­bą ra­czej apo­dyk­tycz­ną. Dy­plo­ma­cja nie jest jej naj­moc­niej­szą stro­ną. Suk­ce­sy i po­dziw nie­któ­rych wy­wo­łu­ją złość i za­wiść in­nych. Dla­te­go po pię­ciu la­tach w UKE licz­ba przy­ja­ciół i zwo­len­ni­ków ra­czej się zmniej­szy­ła. To mo­że jest pod­sta­wa de­cy­zji pre­mie­ra, któ­ry już ra­czej nie mo­że pla­no­wać re­wo­lu­cji na te­le­ko­mu­ni­ka­cyj­nym ryn­ku. Tam zwy­czaj­nie nie ma cze­go re­wo­lu­cjo­ni­zo­wać. Być mo­że czas ta­kich „ko­mi­sa­rzy" jak An­na Stre­żyń­ska po pro­stu mi­nął.