Nie ma lipy! To zwrot, który swoim znakiem firmowym uczynił Hardcorowy Koksu. Nie wiedzą państwo, kto to jest? Litewski kulturysta walczący w MMA, czyli walkach bez ograniczeń, gdzie zawodnicy biją się jak popadnie bez ściślejszych zasad. Robi on ostatnio w Polsce wielką karierę, o czym dowiedziałem się z wywiadu, jaki przeprowadził z nim Kuba Wojewódzki.
Kariera Hardcorowego Koksu opiera się m.in. na dość prostych receptach na przeróżne wyzwania związane z ćwiczeniami fizycznymi, które w dobie Internetu łatwo zyskują widownie. Na przykład: „Nie ma lipy", „Trzeba jeść krowy a nie jakieś małe kanapeczki", „Trzeba hardkorowo ćwiczyć, a nie pakować trzy godziny i rozmawiać z kolegami" itp.
To nie jest, bynajmniej, szyderczy felieton. A przynajmniej nie w stronę Pana Hardkorowego Koksu. Uczciwie zarabia na życie, przyciąga widzów, rozśmiesza swoją widownię. Nie wydaje mi się, żeby praca np. ekonomisty miała być w jakikolwiek sposób bardziej szlachetna. Gorzej jednak, kiedy ekonomiści i inni eksperci stosują metody podobne do wspomnianego kulturysty. A to się zdarza wcale nie rzadko.
Mówię o bardzo prostych receptach na pewne problemy współczesnego świata, które zasadniczo swoją konstrukcją nie odbiegają od recept pt. jedzcie krowy. Mamy kryzys, a to w naturalny sposób przyciąga zainteresowanie ludzi tematami ekonomicznymi. Pojawia się więc masa różnych opinii i recept, które sprowadzają się do przekonania, że winnymi wszystkich problemów są konkretne osoby, konkretne kraje lub konkretnie polityki.
Jedni obwiniają bankierów, inni polityków, jedni liberałów, inni socjalistów, jeszcze inni tęsknią za standardem złota, są też tacy, którzy źródło problemów widzą w ekonomistach. Recepty też są zasadniczo proste: albo jakiś podatek (to po lewicy), albo cięcie wydatków i maksymalne ograniczenie roli państwa (to z prawicy), albo założenie kagańca bankom. Jak widać, nie ograniczam się do żadnej ze stron sporu.
