„Czarodziejski flet w Breslau”. Mozart nie został zamordowany

Zmieniwszy realia i charakter postaci, Marek Krajewski zachował jedność wymyślonej przez siebie historii z muzyką Mozarta. Ta pozostała w kształcie niezmiennym, co więcej, to, o czym śpiewają (zgodnie z oryginałem) po niemiecku bohaterowie, łączy się spójnie z dopisanymi polskimi monologami i dialogami. Powstał spektakl zwarty, zadziwiająco logiczny, w którym zgodnie egzystują intryga kryminalna i klasycystyczna muzyka Mozarta.

Inspektor Thormann prowadzi więc śledztwo w sprawie porwania Paminy, a w mieście walczą ze sobą szefowa podejrzanego kabaretu i panienek do towarzystwa Gaba Zelt (Królowa Nocy) i rządzący podziemnym światem Saraster vel Sarastro. O szczegółach opowiada detektyw Mock (dobry aktorsko baryton Jacek Jaskuła).

Reżyser Michał Znaniecki rozgrywa to wszystko w szalonym tempie. Obrotowa scena kręci się, zapadnie wędrują z dołu do góry lub na odwrót, wizualizacje sygnalizują ciągłe zmiany miejsca akcji, solistów wspierają tancerze i statyści. Czasami – jak to w spektaklach Znanieckiego – brakuje precyzji w prowadzeniu tłumu wykonawców, ale widz nie ma czasu się nudzić.

Muzycznie w „Czarodziejskim flecie w Breslau” pod batutą Adama Banaszaka też dominują szybkie tempa, czasami przydałaby się większa dbałość o detal, by dobra śpiewaczka Maria Rozynek-Banaszak mogła wycyzelować koloratury Królowej Nocy. Niezgrane ze sobą były Trzy Damy, co zaburzało finezję muzyki. Ale stylową, liryczną wersję Paminy zaprezentowała Marcelina Román, wdzięczną postać Papagena stworzył Łukasz Rosiak. Jest tylko jedno odstępstwo od mozartowskiego oryginału, ale Marek Krajewski nie byłby sobą, gdyby kryminalnej opowieści nie zakończył gorzką puentą.