Godz. 9.50. Naczelnik Jan Budniak z Biura Gospodarki Nieruchomościami ze skupioną twarzą schowaną za ciemnymi okularami jak z „Matriksa” wchodzi na posesję Gmurków. Każdy jego ruch śledzi ok. 150 osób: urzędnicy, policjanci, gapie, fotoreporterzy. Przed działką parkują policyjne auta „na kogutach”, telewizyjne wozy satelitarne i kilkanaście ciężarówek Zakładu Remontów i Konserwacji Dróg.
[srodtytul]Protokół za drzwiami[/srodtytul]
Razem z dwoma mieszkańcami słynnego domu – Wandą Tarnowską i Tadeuszem Gmurkiem – znikają za drzwiami. O godz. 9.57, czyli trzy minuty przed wyznaczoną przez ratusz „godziną zero”, rodzina podpisuje protokół dobrowolnego przekazania terenu (inne dokumenty dostarczyli do urzędu już kilka godzin wcześniej). Być może ten spryt wykazany na ostatniej prostej uratuje ich przed koniecznością pokrycia kosztów egzekucji: 50 tys. zł.
– Wydanie działki nastąpiło dobrowolnie. Rodzina nie będzie więc obciążona kosztami – mówi na gorąco Jan Budniak.
Po południu jego szef Marcin Bajko nie jest tego wcale pewny. Według niego, tych 50 tys. zł nie powinni zapłacić podatnicy. Spośród czterech współwłaścicieli koszty powinna ponieść tylko dwójka, która blokowała potrzebną miastu inwestycję do ostatniej chwili. Jak powiedział „ŻW”, sprawa będzie przedmiotem interpretacji prawników.