Jak rozliczyć wydatki na grunt pod inwestycję

Dotyczy to m.in. wydatków na wyburzenie starych budynków i budowli, uzdatnienie gruntu, kosztów odsetek od kredytów zaciągniętych na zakup gruntu i ewentualnych różnic kursowych z nimi związanych.

[srodtytul]Koszt dopiero przy zbyciu albo poprzez amortyzację[/srodtytul]

Kwestia ich rozgraniczenia ma duże znaczenie. O ile bowiem wydatki poniesione na zakup gruntu lub prawa użytkowania wieczystego nie są zaliczane do kosztów uzyskania przychodów (jeśli nie dojdzie do odpłatnego zbycia gruntu lub prawa użytkowania wieczystego), o tyle środki trwałe i wartości niematerialne i prawne oddane do używania po zakończeniu inwestycji mogą być amortyzowane.

Z reguły inwestor zainteresowany jest przyporządkowaniem jak największej części poniesionych kosztów do kosztów inwestycji, będzie je bowiem mógł zaliczyć do kosztów podatkowych poprzez odpisy amortyzacyjne.

Niestety, przepisy podatkowe ([link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=3EC0892953EAF58605FEE453B6E7CBF6?id=115893]ustawa o CIT[/link] i [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr?id=80474]ustawa o PIT[/link]) nie pozwalają jednoznacznie określić, jak należy kwalifikować wiele z kosztów ponoszonych w procesie inwestycyjnym.

Poniżej postaramy się znaleźć odpowiedzi na liczne pytania, jakie zadają sobie inwestorzy przystępujący do inwestycji. Ponieważ przepisy dotyczące amortyzacji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zawarte w ustawie o CIT i w ustawie o PIT są w większej części identyczne, analizując poszczególne rozwiązania prawne będziemy odnosić się wyłącznie do ustawy o CIT.

[srodtytul]Majątek trwały[/srodtytul]

Zgodnie z art. 16c ust. 1 ustawy o CIT grunty i prawo wieczystego użytkowania gruntów są odpowiednio środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi. Nie ulega więc wątpliwości, że zarówno grunt, jak i prawo wieczystego użytkowania gruntu są albo środkiem trwałym, albo wartością niematerialną i prawną. Przepisy nie pozwalają jednak określić jednoznacznie, do której z kategorii należy zaliczyć te składniki majątkowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 15 [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=0A9C91F09A5DF196E9BF3E3A17ED1D94?id=324433]ustawy o rachunkowości[/link] grunty oraz prawo wieczystego użytkowania gruntów są środkami trwałymi. Wydaje się więc, że dla celów podatkowych należałoby je traktować analogicznie.

Kwestia ta nie ma jednak większego znaczenia dla celów dalszych rozważań. Zasady dotyczące ustalania ceny nabycia środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych są bowiem takie same.

[srodtytul]Określamy wartość[/srodtytul]

W świetle art. 16g ustawy o CIT za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych uważa się, co do zasady, cenę ich nabycia lub w razie wytworzenia we własnym zakresie – koszt ich wytworzenia.

Celowo dla jasności wywodów pomijamy w tym miejscu inne przypadki, w których dochodzi do nabycia środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych (np. nabycie częściowo odpłatne lub nabycie w drodze spadku, darowizny, aportu itp.).

Nie rozważamy również definicji kosztu wytworzenia, bo z oczywistych względów nie znajdzie ona zastosowania do gruntu (wszak nie jest możliwe jego wytworzenie).

[ramka][b]Co się składa na cenę nabycia[/b]

Za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony bądź zwrot różnicy podatku w rozumieniu [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr?id=172827]ustawy o podatku od towarów i usług[/link]. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.

Cenę nabycia koryguje się o różnice kursowe naliczone do dnia przekazania do używania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej (art. 16g ust. 5 ustawy o CIT).[/ramka]

Zgodnie z art. 16 ust. 13 ustawy o CIT jeżeli środki trwałe zostały ulepszone w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, ich wartość początkową powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 3500 zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3500 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

[srodtytul]WAŻNY MOMENT PRZEKAZANIA DO UŻYWANIA[/srodtytul]

[b]Dla ustalenia ceny nabycia gruntu istotny jest moment jego przekazania do używania. Trudno go jednak określić[/b]

Kolejnym ważnym z punktu widzenia amortyzacji zdarzeniem jest wprowadzenie składników majątkowych do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych.

Moment wprowadzenia środka trwałego do ewidencji jest łatwy do określenia. Jest nim bowiem ujęcie danego środka trwałego w ewidencji poparte wystawieniem dowodu oddania środka trwałego do używania, określającego datę oddania do używania. Nie jest natomiast jasne, kiedy należy uznać, że doszło do przekazania środka trwałego do używania. Przepisy nie definiują bowiem tego pojęcia. Na ogół uznaje się, że momentem tym jest rozpoczęcie użytkowania.

Stwierdzenie, kiedy następuje użytkowanie środka trwałego, będzie zadaniem łatwym w wypadku maszyn i urządzeń. Momentem tym będzie np. rozpoczęcie wykorzystywania maszyny przy produkcji, rozpoczęcie korzystania z samochodu (wykazanie pierwszego przebiegu). Niekiedy do rozpoczęcia legalnego wykorzystywania środka trwałego konieczne jest uzyskanie określonych zezwoleń (np. legalizacja dźwigów osobowych przez Urząd Dozoru Technicznego). Przyjmuje się, że w takim wypadku przekazanie do używania następuje po dacie uzyskania określonego pozwolenia.

[srodtytul]Data zakupu czy ustalona przez podatnika[/srodtytul]

W wypadku gruntu natomiast określenie, kiedy następuje przekazanie do używania, jest trudniejsze, nie wiadomo bowiem, co należy rozumieć pod pojęciem używania gruntu. W efekcie pierwszym zadaniem stojącym przed inwestorem będzie rozstrzygnięcie, czy przekazanie gruntu do używania następuje w momencie jego nabycia, rozpoczęcia na nim budowy, czy też dopiero oddania do używania wybudowanego na nim budynku.

W piśmiennictwie podatkowym ukształtowały się zasadniczo dwa stanowiska. Zgodnie z pierwszym grunty należy uznać za przekazane do używania już w momencie ich nabycia (sporządzenia aktu notarialnego). Podejście to wynika z założenia, że grunty są zawsze kompletne i zdatne do wykorzystania, a więc tym samym już samo ich nabycie może być uznawane za przekazanie do używania. Drugie stanowisko wynika z podobnych założeń (tj. uznania, że grunty są od początku kompletne i zdatne do wykorzystania), jednak pozostawia podatnikowi swobodę w zakresie ustalenia, kiedy następuje ich przekazanie do używania (co oznacza, że do przekazania do używania może dojść w terminie późniejszym niż data nabycia gruntu, np. na podstawie wewnętrznego protokołu sporządzonego przez podatnika).

[srodtytul]Niejednoznaczne interpretacje[/srodtytul]

Opisywana kwestia bez wątpienia nie jest jasna i nie ma jednoznacznego rozstrzygnięcia w interpretacjach organów podatkowych publikowanych na stronach Ministerstwa Finansów.

Organy podatkowe wydają się unikać jej analizowania. I tak np. w [b]interpretacji z 3 grudnia 2007 r. (ITPB3/423-78/07/DK) Izba Skarbowa w Bydgoszczy[/b], odnosząc się do stwierdzenia podatnika, że: „Grunt zakupiony na potrzeby związane z działalnością gospodarczą stanowi u podatnika środek trwały. W związku z tym, że grunt z chwilą nabycia jest kompletny i zdatny do użytku został już z chwilą zakupu ostatniej jego części wprowadzony do ewidencji środków trwałych”, nie potwierdziła, ale też nie zanegowała możliwości uznania, że zakup gruntu oznacza jego oddanie do używania.

Z kolei [b]Izba Skarbowa w Poznaniu w interpretacji z 10 kwietnia 2009 r. (ILPB1/415-116/09-2/AA)[/b], odnosząc się do tego, że podatnik w latach 2004 – 2005 zakupił nieruchomości rolne, ale nie wprowadził ich do ewidencji środków trwałych, lecz zrobił to dopiero w 2007 r., po podjęciu w 2006 r. decyzji o wybudowaniu na nich budynku, również nie zanegowała takiej możliwości.

[srodtytul]Używać, czyli zagospodarować[/srodtytul]

Jak widać, opisywana kwestia jest dyskusyjna. Szczególnie w przypadku gdy, np. z uwagi na ukształtowanie terenu, grunt nie nadaje się do użytkowania zgodnie z przeznaczeniem (np. grunt budowlany przed podjęciem jakichkolwiek działań inwestycyjnych wymaga najpierw niwelacji lub odwodnienia). Wydaje się, że więcej argumentów przemawia za tezą, zgodnie z którą nie można automatycznie uznać, że oddanie gruntu do używania następuje już w dacie jego nabycia (tj. podpisania aktu notarialnego).

To prawda, że grunt generalnie spełnia kryteria kompletności i zdatności do używania, jednak nie przesądza to o momencie oddania do używania. Jeśli np. podatnik nabył grunt jako inwestycję bez sprecyzowanych planów, co zamierza z nim zrobić, i grunt ten leży odłogiem przez kilka lat, trudno uznać, że jest on używany. Dopiero podjęcie określonych działań na tym gruncie, zmierzających do jego zagospodarowania, może być uznane za jego używanie.

Pod pojęciem używania gruntu można rozumieć np. rozpoczęcie na nim prac niwelacyjnych, rozpoczęcie składowania towarów, dokonanie pomiarów geodezyjnych dla celów inwestycji itp. W celu uniknięcia wątpliwości w tym zakresie wskazane byłoby potwierdzenie oddania gruntu do używania osobnym protokołem i wprowadzenie gruntu do ewidencji środków trwałych. Organy podatkowe bowiem nader często uznają, że wprowadzenie gruntu do ewidencji środków trwałych jest dowodem na to, że został on oddany do używania.

Osobno trzeba rozważyć, kiedy następuje przyjęcie do używania prawa wieczystego użytkowania gruntów. Zgodnie z art. 27 [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=5889E9C353861204DCE359D9AB1785C4?n=1&id=175872&wid=327610]ustawy o gospodarce nieruchomościami[/link] sprzedaż nieruchomości albo oddanie w użytkowanie wieczyste nieruchomości gruntowej wymaga zawarcia umowy w formie aktu notarialnego. Oddanie nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste i przeniesienie tego prawa w drodze umowy wymaga jednak wpisu w księdze wieczystej.

Ma on charakter konstytutywny, jednak z mocą wsteczną od daty złożenia wniosku o wpis (porównaj [b]uchwała Sądu Najwyższego z 21 maja 2002 r., III CZP 29/02).[/b]

Biorąc pod uwagę specyficzną formę i moment przeniesienia prawa wieczystego użytkowania gruntu, można argumentować, że oddanie do używania tego prawa może nastąpić dopiero po dniu złożenia wniosku o jego wpis do księgi wieczystej. Tak jak w wypadku gruntów będących przedmiotem prawa własności, w wypadku prawa użytkowania wieczystego należałoby uznać, że rozpoczęcie użytkowania następuje w momencie podjęcia określonych czynności zmierzających do zagospodarowania gruntu.

[srodtytul]CO Z RÓŻNICAMI KURSOWYMI[/srodtytul]

[b]Zakup gruntu jest niekiedy finansowany ze środków pochodzących z pożyczki udzielonej w walucie obcej. W takim wypadku pojawia się wątpliwość, w jaki sposób należy rozumieć obowiązek skorygowania ceny nabycia o różnice kursowe, naliczone do dnia przekazania środka trwałego do używania[/b]

W szczególności czy dotyczy to wyłącznie różnic kursowych zrealizowanych do tej daty, czy też różnic kursowych naliczonych.

Zasady ustalania różnic kursowych dla celów podatkowych określa art. 15a ustawy o CIT. Wynika z niego, że różnice kursowe mają wpływ na rozliczenia podatkowe jedynie w przypadku, gdy są różnicami kursowymi zrealizowanymi, tj. jeśli dochodzi do faktycznej spłaty zobowiązania lub należności wyrażonej w walucie obcej, lub w sytuacji gdy ma miejsce faktyczny wypływ waluty z rachunku walutowego.

Oznacza to, że dla rozliczania różnic kursowych wartość początkową środków trwałych powinny korygować jedynie różnice kursowe zrealizowane do dnia przekazania środka trwałego do używania. Potwierdza to [b]interpretacja Izby Skarbowej w Warszawie z 10 czerwca 2009 r. (IPPB5/423-411/09-2/DG).[/b]

Przedsiębiorca może jednak podjąć decyzję o rozliczaniu różnic kursowych na podstawie przepisów o rachunkowości (możliwość taką przewiduje art. 9b ust. 1 ustawy o CIT). [b]Izba Skarbowa w Warszawie w interpretacji z 24 września 2009 r (IPPB5/423-359/09-2/IŚ)[/b] uznała za prawidłowe następujące stanowisko podatnika:

„Według spółki, zgodnie z art. 16g ust. 5 ustawy o CIT, cenę nabycia oraz koszt wytworzenia koryguje się o różnice kursowe naliczone do dnia przekazania środka trwałego do używania. Różnice kursowe naliczone wg spółki to różnice, których wielkość jest znana przed oddaniem środka trwałego do użytku. W sytuacji spółki można to ustalić na dzień zapłaty faktury, jeżeli ma to miejsce przed datą wprowadzenia środka trwałego do ewidencji oraz wyceny różnic kursowych na dzień 31 grudnia i skorygowania o te różnice wartości środków trwałych niewprowadzonych do ewidencji. Naliczanie różnic kursowych statystycznie (bilansowo) na dzień wprowadzenia środka trwałego do ewidencji w sytuacji spółki nie znajduje uzasadnienia w przepisach ustawy o CIT”.

Jak dalej czytamy w tym piśmie: „Spółka stosuje metodę ustalania różnic kursowych wg przepisów o rachunkowości oraz ponosi wydatki związane z finansowaniem w euro zakupu środków trwałych. Wobec tego (...) przy ustalaniu wartości początkowej nabywanych środków trwałych spółka winna naliczyć – jak słusznie uważa – te różnice kursowe, których wielkość jest znana spółce przed oddaniem środka trwałego do używania. Podstawą do ujęcia tych różnic kursowych w wartości początkowej pozostaje przy tym fakt, iż są one związane z nabyciem środka trwałego oraz zostały naliczone do dnia przekazania środka trwałego do używania. Spółka nie powinna zatem korygować ceny nabycia środków trwałych o różnice kursowe naliczone do dnia przekazania środka trwałego do używania w sytuacji, kiedy różnice takie nie powstają i nie są przez spółkę naliczane na dzień wprowadzenia środka, ze względu na przyjętą metodę ustalania różnic kursowych wg przepisów o rachunkowości”.

Należy zaznaczyć, że podatnik naliczał różnice kursowe na dzień bilansowy, który w jego przypadku przypadał na 31 grudnia. Inaczej może wyglądać sytuacja, gdy podatnik zgodnie z przyjętymi zasadami rachunkowości wycenia aktywa i pasywa w okresach miesięcznych. Wówczas wydaje się, że różnice kursowe naliczone na ostatni dzień miesiąca poprzedzającego przyjęcie środka trwałego do używania powinny zwiększać jego wartość (również dla celów podatkowych, jeśli podatnik wybrał metodę ustalania różnic kursowych na podstawie przepisów o rachunkowości).

[srodtytul]KOSZTY ZAWARCIA UMOWY ZWIĘKSZĄ WARTOŚĆ NIERUCHOMOŚCI[/srodtytul]

[b]Zakładając, że grunt został oddany do używania, trzeba rozstrzygnąć, w jaki sposób zakwalifikować wydatki związane z jego nabyciem[/b]

W świetle przepisów ustawy o CIT wydatki związane z zawarciem umowy nabycia gruntu (lub prawa użytkowania wieczystego nabywanego wtórnie) będą elementem ceny nabycia gruntu. Oznacza to, że na cenę nabycia składać się będą z pewnością:

- cena zakupu wyrażona w akcie notarialnym,

- pobrany przez notariusza [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr?id=185384]podatek od czynności cywilnoprawnych[/link]

- koszty opłat notarialnych.

Te wydatki są na ogół ponoszone najpóźniej w dacie nabycia gruntu, tym samym przed oddaniem go do użytkowania.

[srodtytul]Opłaty za użytkowanie wieczyste[/srodtytul]

Osobno należy rozważyć sytuację, gdy dochodzi do pierwotnego nabycia prawa użytkowania wieczystego od właściciela gruntu, tj. gminy, innej jednostki samorządu terytorialnego albo od Skarbu Państwa.

[link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr?id=175872]Ustawa o gospodarce nieruchomościami[/link] przewiduje dwa rodzaje opłat za użytkowanie wieczyste:

- opłatę w wysokości od 15 do 25 proc. wartości gruntu,

- wnoszone w następnych latach po nabyciu tego prawa opłaty roczne, obciążające zarówno tych, którzy użytkowanie wieczyste nabyli od gminy, jak i tych, którzy kupili je od poprzedniego użytkownika wieczystego.

Elementem ceny nabycia środka trwałego jest tylko pierwsza opłata, do której poniesienia zobowiązany jest nabywca.

[srodtytul]Pośrednictwo i wycena[/srodtytul]

Pewne wątpliwości dotyczyć mogą wydatków związanych z nabyciem innych usług zwykle występujących przy tego typu transakcjach, np. kosztów pośrednictwa (prowizja agencji nieruchomości) czy wyceny. O ile notariusz pobiera podatek od czynności cywilnoprawnych w dniu transakcji (i w tym samym dniu z reguły pobiera opłatę za swoje usługi), o tyle koszty pośrednictwa czy wyceny mogą być udokumentowane fakturami wystawionymi po dacie transakcji, a nawet po dacie oddania gruntu do użytkowania (zakładając, że następuje to tuż po nabyciu gruntu).

Mimo to koszty pośrednictwa i wyceny należy zaliczyć do ceny nabycia gruntu. Cenę nabycia zwiększa się bowiem o koszty naliczone do dnia przekazania środka trwałego do używania. Posłużenie się przez ustawodawcę określeniem „naliczone do dnia” oznacza, że chodzi w tym wypadku nie tylko o koszty poniesione, ale również koszty, które dotyczą usług rzeczywiście wykonanych, choć jeszcze niezafakturowanych, jeśli są funkcjonalnie związane z nabyciem gruntu.

[srodtytul]Odsetki i prowizje [/srodtytul]

Gdy zakup gruntu jest finansowany kredytem, pojawia się pytanie: w jaki sposób zakwalifikować prowizje bankowe i odsetki od tego kredytu? Z przepisów ustawy o CIT wynika bowiem, że prowizje bankowe i odsetki naliczone do dnia przekazania środka trwałego do używania zwiększają jego wartość początkową dla celów amortyzacji.

Ponieważ grunty i prawo użytkowania wieczystego gruntu są odrębnymi środkami trwałymi, prowizje bankowe oraz odsetki od kredytów zaciągniętych na finansowanie ich zakupu naliczone do dnia przekazania do używania należy zaliczyć do ich wartości początkowej. Odsetki naliczone po tej dacie są kosztami uzyskania przychodów bezpośrednio w dacie zapłaty i nie zwiększają ani wartości początkowej gruntu, ani też wartości samej inwestycji.

Potwierdzają to organy podatkowe. [b]Izba Skarbowa Bydgoszczy w interpretacji z 5 grudnia 2008 r. (ITPB3/423-538/08/PS)[/b], analizując konsekwencje podatkowe zawarcia umowy kredytu zaciągniętego na sfinansowanie zakupu gruntu przeznaczonego pod budowę przychodni lekarskiej, stwierdziła:

„Wskazać należy zatem, iż zgodnie z art. 16g ust. 3 ustawy o CIT odsetki od zaciągniętego kredytu na zakup gruntu i opłaty związane z zakupem gruntu naliczone do dnia przekazania tego środka trwałego do używania powinny zwiększyć jego wartość początkową. Tym samym opłaty związane z zakupem tego gruntu i odsetki od kredytu zaciągniętego na zakup tej nieruchomości naliczone do dnia przekazania go do użytkowania będą mogły stanowić koszt uzyskania przychodów dopiero w momencie odpłatnego zbycia tego gruntu. Natomiast odsetki naliczone po dniu oddania tego środka trwałego do używania i ustalenia jego wartości początkowej będą mogły być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w momencie ich zapłaty, zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 16 ust. 1 pkt 11 ustawy, w myśl którego nie uważa się za koszty uzyskania przychodów naliczonych, lecz niezapłaconych albo umorzonych odsetek od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów)”.

Podobne stanowisko zajęła też [b]Izba Skarbowa w Warszawie w interpretacji z 28 października 2008 r. (IPPB3/423-1124/08-2/JG).[/b]

[srodtytul]Wyłączenie na cele nierolnicze[/srodtytul]

Rozpoczęcie inwestycji może niekiedy wymagać wyłączenia gruntu na cele nierolnicze. W [b]interpretacji z 10 kwietnia 2009 r. (ILPB1/415-116/09-2/AA) Izba Skarbowa w Poznaniu[/b] uznała za prawidłowe stanowisko podatnika, że zarówno opłata jednorazowa z tytułu wyłączenia gruntów na cele nierolnicze, jak i opłaty roczne z tytułu nierolniczego użytkowania gruntów naliczane do dnia oddania go do używania powinny zwiększać wartość samego gruntu, a nie budynku, który ma na nim powstać. Opłaty naliczane z tego tytułu po oddaniu gruntu do używania powinny natomiast być kosztem podatkowym bezpośrednio (tj. nie zwiększają one wartości inwestycji).

Należy przy tym nadmienić, że ten sam organ podatkowy w [b]interpretacji z 1 grudnia 2008 r. (ILPB3/423-531/08-2/MC)[/b] stwierdził, że „opłaty za wyłączenie gruntów rolnych z produkcji rolnej nie są kosztami związanymi z zakupem tych gruntów, lecz ze sposobem ich użytkowania. Opłaty te mają więc również charakter kosztów ogólnych, związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą”. W konsekwencji uznał, że opłaty te są potrącane w dacie ich poniesienia.

[srodtytul]Koszty uzdatnienia [/srodtytul]

Rozpoczęcie budowy nierzadko wymaga uprzedniego przygotowania gruntu.

W [b]interpretacji z 3 marca 2008 r. (IP-PB3-423-522/07-2/MB) Izba Skarbowa w Warszawie[/b], odpowiadając na pytanie spółki, która planowała realizację inwestycji polegającej na budowie hal magazynowych pod wynajem, uznała, że prace polegające na makroniwelacji (wyrównaniu terenu), odwodnieniu i drenażu całości posiadanego gruntu mają związek z inwestycją budowlaną.

Uporządkowanie gruntu jest bowiem konieczne dla prawidłowego funkcjonowania budowanego obiektu i tym samym warunkuje osiąganie przychodów z prowadzonej w tym zakresie działalności. Koszty te, jako związane z inwestycją główną, powinny zwiększać wartość początkową wytworzonego środka trwałego (obiektu budowlanego), a więc mogą być zaliczone w koszty uzyskania przychodów spółki poprzez odpisy amortyzacyjne.

[ramka][i]O kosztach związanych z wyburzeniem obiektów wzniesionych na zakupionym gruncie czytaj w [link=http://]"Wydatki na rozbiórkę powiększą wartość inwestycji"[/link][/i][/ramka]

[i]Autorzy są doradcami podatkowymi, partnerami w kancelarii J. Pustuł, M. Przywara Doradztwo podatkowe[/i]

Podatki PIT Koszty CIT Finanse w Firmie Deweloperzy Kupno, Sprzedaż Nieruchomości