[srodtytul][i]Aleksandra Dalecka, adwokat Kancelaria Zdanowicz i Wspólnicy[/i][/srodtytul]
– Kwestie wymeldowania z lokalu mieszkalnego reguluje [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr?id=182546]ustawa z 10 kwietnia 1974 roku o ewidencji ludności i dowodach osobistych (DzU 2006, nr 139, poz. 993 ze zm.)[/link]. Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy osoba, która opuszcza miejsce pobytu stałego lub czasowego trwającego ponad trzy miesiące, jest obowiązana wymeldować się w organie gminy właściwym ze względu na dotychczasowe miejsce jej pobytu, najpóźniej w dniu opuszczenia tego miejsca.
Obowiązek wymeldowania ciąży zatem na osobie, która opuszcza miejsce pobytu. Koleżanka, wyjeżdżając za granicę, powinna zatem się wymeldować. Jeżeli obowiązku tego nie dopełniła, wniosek może złożyć osoba posiadająca tytuł prawny do lokalu mieszkalnego, czyli jako właściciel.
Organ gminy wydaje na wniosek strony decyzję w sprawie wymeldowania osoby, która opuściła miejsce pobytu stałego i nie dopełniła obowiązku wymeldowania się. Sprawy administracyjne dotyczące ewidencji ludności mają na celu wyłącznie potwierdzenie faktycznego miejsca pobytu stałego lub czasowego. Jedyną przesłanką warunkującą wymeldowanie z pobytu stałego jest trwałe i dobrowolne opuszczenie dotychczasowego miejsca zamieszkania. Nie są zatem przedmiotem rozstrzygania kwestie prawne, lecz wyłącznie ustalenie stanu faktycznego. W postępowaniu o wymeldowanie czytelniczka będzie więc zobowiązana udowodnić, że koleżanka opuściła dotychczasowe miejsce pobytu i już w nim nie przebywa.
Warto też wskazać jej aktualne miejsce pobytu (jeśli jest znane) oraz zawnioskować o przesłuchanie na tę okoliczność świadków. By potwierdzić stan faktyczny, na żądanie organu gminy, policja dokonuje wizji lokalnej. Procedurę trzeba rozpocząć zatem jak najszybciej, by nie zablokować możliwości sprzedania lokalu.
