54-me­tro­we miesz­ka­nie w centrum stolicy od 1993 ro­ku zaj­mu­je ro­dzi­na by­łe­go po­li­cjan­ta Ko­men­dy Sto­łecz­nej Po­li­cji. Do służ­bo­we­go lo­ka­lu, na­le­żą­ce­go do Skar­bu Pań­stwa, a ad­mi­ni­stro­wa­ne­go przez Mi­ni­ster­stwo Spraw We­wnętrz­nych, funk­cjo­na­riusz pra­wie 20 lat te­mu wpro­wa­dził się z żo­ną i dwój­ką dzie­ci.

W 1996 ro­ku po­li­cjant prze­szedł na eme­ry­tu­rę. W służbowym lokalu miesz­ka do dziś, ra­zem z do­ro­sły­mi już i pra­cu­ją­cy­mi dzieć­mi oraz wnu­kiem. Syn jest nie­peł­no­spraw­ny.

Żo­na byłego funk­cjo­na­riu­sza wy­je­cha­ła z mia­sta do cho­rej mat­ki, ale wciąż jest w miesz­ka­niu służ­bo­wym za­mel­do­wa­na. Czynsz wy­no­si po­nad 700 zł mie­sięcz­nie.

W spi­ra­li za­dłu­że­nia

Po­waż­ne pro­ble­my z płat­no­ścia­mi za lo­kal ro­dzi­na za­czę­ła mieć w 2006 r. Re­sort wzy­wał do ure­gu­lo­wa­nia dłu­gu, wy­sta­wił też na­kaz za­pła­ty.

23  tys. zł tyle teraz wynosi zadłużenie rodziny, która kłopoty z płatnościami za mieszkanie ma od sześciu lat

– W ma­ju 2007 ro­ku wsz­czę­to po­stę­po­wa­nie ad­mi­ni­stra­cyj­ne do­ty­czą­ce eks­mi­sji z te­go miesz­ka­nia – mó­wi Ma­ciej Kar­czyń­ski, rzecz­nik Ko­men­dy Sto­łecz­nej Po­li­cji. – Po­stę­po­wa­nie umo­rzo­no kil­ka mie­się­cy póź­niej, bo ro­dzi­na część za­dłu­że­nia spła­ci­ła – do­da­je.

W 2009 r. dług lo­ka­to­rów wo­bec re­sor­tu urósł jed­nak do 17 tys. zł. – We­zwa­nia do za­pła­ty nie przy­nio­sły skut­ku. Ro­dzi­na zo­bo­wią­za­ła się jed­nak do spła­ty za­le­gło­ści, więc ko­lej­ne po­stę­po­wa­nie do­ty­czą­ce zwro­tu lo­ka­lu zo­sta­ło umo­rzo­ne – przy­po­mi­na Kar­czyń­ski.

Dług nie zo­stał jed­nak spła­co­ny. Dziś wy­no­si wraz z od­set­ka­mi pra­wie 23 tys. zł. – Za­dłu­że­nie po­wsta­ło z wi­ny mo­je­go oj­ca. To on nie pła­cił czyn­szu  mó­wi cór­ka by­łe­go po­li­cjan­ta, pra­cu­ją­ca mat­ka nieletniego chłop­ca. – Ja wró­ci­łam do miesz­ka­nia ro­dzi­ców z sy­nem, bo roz­sta­łam się z part­ne­rem. Nie mia­łam się gdzie po­dziać. Ra­zem z nie­peł­no­spraw­nym bra­tem sta­ra­li­śmy się jed­nak w mia­rę moż­li­wo­ści spła­cać dług. Nie­ste­ty, za­ra­biam tyl­ko 1,3 tys. zł mie­sięcz­nie. Pod­kre­śla, że jej brat wziął na­wet kre­dyt na spła­tę za­dłu­że­nia. Ale z dłu­gów nie uda­ło się wyjść. – Te­raz mo­gę stra­cić dach nad gło­wą i tra­fić na bruk z dziec­kiem – ża­li się ko­bie­ta. – Czy nie ma prze­pi­sów chro­nią­cych ta­kie oso­by jak my?

17 ma­ja 2010 r. KSP, nie mo­gąc od­zy­skać pie­nię­dzy za miesz­ka­nie, wy­da­ła de­cy­zję o eks­mi­sji. – Już po ter­mi­nie od­wo­łał się od niej głów­ny na­jem­ca. Je­go bli­scy pod od­wo­ła­niem się nie pod­pi­sa­li – pod­kre­śla Ma­ciej Kar­czyń­ski.

Jak in­for­mu­je Mał­go­rza­ta Woź­niak, rzecz­nik MSW, eks­mi­sje z miesz­kań służ­bo­wych są prze­pro­wa­dza­ne w try­bie ad­mi­ni­stra­cyj­nym al­bo w try­bie po­stę­po­wa­nia są­do­we­go. W tym pierw­szym przy­pad­ku eks­mi­sji do­ko­nu­je wo­je­wo­da.

Tak mia­ło się stać w przy­pad­ku ro­dzi­ny by­łe­go po­li­cjan­ta. Do eks­mi­sji mia­ło dojść dziś, jed­nak wo­je­wo­da ma­zo­wiec­ki prze­su­nął jej ter­min na kwie­cień br.