Lasy Państwowe domagały się stwierdzenia zasiedzenia ok. 20 ha lasu, zabranego w 1954 r. wskutek skazania braci: Bolesława i Teofila K. za usiłowanie obalenia ustroju, handel dewizami na 15 i 20 lat więzienia i konfiskatę mienia, w tym 2/7 udziału w działce leśnej. Przy okazji państwo zabrało także pozostałe 5/7 udziałów należących do krewnych skazanych, po których zostało 28 spadkobierców. Jeden z braci zmarł w czasie odbywania kary w kamieniołomach, a drugi uzyskał wolność w 1957 r. na mocy amnestii. Dopiero w maju 1997 r. zapadł werdykt unieważniający stalinowski wyrok. Pozwoliło to wszcząć spór o las.
Sąd Rejonowy w Bytowie, a następnie Okręgowy w Słupsku oddaliły wniosek o zasiedzenie przez Skarb Państwa wspomnianych 2/7 udziałów (należących do skazanych). Stwierdziły natomiast zasiedzenie pozostalych 5/7. Sądy uznały, że Skarb Państwa był właścicielem 2/7 działki ma mocy wyroku od 1954 r. do 1997 r., czyli do jego unieważnienia, więc jako właściciel nie mógł zasiadywać działki. Mógł natomiast zasiadywać zajętą bezprawnie resztę.
Bronił tego werdyktu przed Sądem Najwyższym Marcin Gocłowski, radca Prokuratorii Generalnej, twierdząc, że krewni skazanych mogli w okresie PRL domagać się zwrotu ich udziału, że nie wystarczy, jak to czynili przed niższymi instancjami, powoływać się na ogólne niebezpieczeństwa przy próbie odzyskiwania mienia.
Z kolei adwokat Roman Nowosielski, pełnomocnik 28 spadkobierców, mówił, że trudno było wymagać od nich aż takiej determinacji, jeśli ich krewny zginął w kamieniołomach. Uruchomienie takiej procedury groziło (na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z 12 marca 1958 r. o sprzedaży państwowych nieruchomości rolnych) przejęciem z automatu tej nieruchomości bez odszkodowania. Sam radca Gocłowski przyznał zresztą, że była to procedura perfidna.
SN najwyraźniej ma o niej takie samo zdanie i zwrócił sprawę w tej części SO, by dokładniej zbadał, czy krewni mieli realne szanse na odzyskanie swojego udziału, a więc czy doszło do zawieszenia biegu przedawnienia. Utrzymał natomiast postanowienie o odmowie stwierdzenia zasiedzenia udziałów po skazanych.
