Ustawa deweloperska: zmiana przepisów dotyczących prospektu informacyjnego

Takie wnioski płyną z analizy przygotowanej przez Forum Obywatelskiego Rozwoju.

Od 29 kwietnia 2012 r. obowiązuje ustawa o ochronie praw nabywcy lokalu mieszkalnego lub domu jednorodzinnego, tzw. ustawa deweloperska.

Jej głównym zadaniem było ograniczenie ryzyka, które ponosi kupujący mieszkanie lub dom na rynku pierwotnym. Temu celowi służy także prospekt informacyjny.

To rodzaj broszury, w której znajdują się najważniejsze informacje o danej inwestycji. Prospekt jest również załącznikiem do umowy deweloperskiej zawieranej z kupującym mieszkanie.

Wzór prospektu określa wspomniana ustawa. Według FOR zabrakło w nim precyzji. Ustawa przewiduje m.in., że deweloper powinien poinformować w nim, jakie inwestycje będą prowadzone w promieniu jednego kilometra od jego osiedla lub domu. Dane na ten temat mają zaś pochodzić z publicznych dokumentów.

Problem jednak w tym, że przepisy nic nie mówią o sposobie mierzenia odległości (od centrum czy granicy budowanego osiedla), nie wiadomo też, o jakie dokładnie dokumenty i inwestycje chodzi, czy tylko o te o charakterze prywatnym, czy także o publiczne, takie jak wysypisko, spalarnia śmieci.

Ustawodawca nie sprecyzował też, czy w prospekcie mają znaleźć się przedsięwzięcia będące tylko w planach na przyszłość, np. te, o których mówi studium gminy.

Tymczasem za podanie fałszywych informacji w prospekcie lub za zatajenie grożą bardzo surowe kary, a mianowicie grzywna, ograniczenie wolności lub pozbawienie wolności do lat dwóch.

Z tych powodów liczba informacji o inwestycjach w promieniu jednego kilometra w prospekcie  jest duża.

Prowadzi to często do zwiększenia objętości prospektu, przez co wzrastają koszty zawarcia umowy deweloperskiej. Musi ona bowiem mieć formę aktu notarialnego, a za każdą stronę trzeba zapłacić rejentowi.

Przykładowo przeciętna umowa deweloperska zawierana w Warszawie liczy 25 stron, a razem z prospektem – już 80.