Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie nie uwzględnił skargi Aliny D. (dane zmienione), właścicielki nielegalnie wybudowanego domu letniskowego. Chciała umorzenia grzywny, która została na nią nałożona, bo nie rozebrała swojej daczy.
Powiatowy inspektor nadzoru budowlanego nakazał jej rozbiórkę. Nie podporządkowała się jednak jego decyzji i nie reagowała na kolejne pisma. W końcu więc nałożył na nią grzywnę z powodu uchylania się od wykonania obowiązku rozbiórki. Jako podstawę prawną wskazał art. 125 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji
Alina D. odwołała się do wojewódzkiego inspektora nadzoru budowlanego, ale nic nie wskórała.
Wojewódzki inspektor uzasadnił swoją odmowę tym, że Alina D. nie wykazała rozbiórki domku letniskowego, powoływała się jedynie na swoją sytuację materialną i życiową, jak również na zmienione przepisy prawa budowlanego oraz ordynacji podatkowej, które znacznie załagodziły przepisy dotyczące samowoli. Zgodnie bowiem z art. 59 g prawa budowlanego do kar, w tym grzywien, stosuje się odpowiednio przepisy działu III ordynacji podatkowej, a te dają możliwość umorzenia należności.
WINB wyjaśnił, że postępowanie administracyjne, do którego zastosowanie miało prawo budowlane, zostało zakończone. Nowe przepisy nie mają więc zastosowania.
