Rehabilitacja na koszt fiskusa

Przydadzą się przy rozliczaniu podatku. O koszty rehabilitacji można bowiem pomniejszyć dochód w zeznaniu rocznym.

Skorzystać z ulgi można wtedy, gdy osoba, której dotyczy wydatek, ma:

- orzeczenie o zakwalifikowaniu do jednego z trzech stopni niepełnosprawności lub

- decyzję przyznającą rentę z powodu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo

- orzeczenie o niepełnosprawności (dotyczy osób, które nie ukończyły 16. roku życia).

Jeśli przepisy wymieniające rodzaje odliczeń mówią o niepełnosprawnych z I grupą inwalidztwa, chodzi o osoby, w stosunku do których orzeczono całkowitą niezdolność do pracy oraz do samodzielnej egzystencji albo znaczny stopień niepełnosprawności.

Osoby z II grupą inwalidztwa to takie, które mają orzeczoną całkowitą niezdolność do pracy albo umiarkowany stopień niepełnosprawności.

Jeśli urząd skarbowy sprawdzi nasze zeznanie, trzeba będzie przedstawić dowody poniesienia wydatków (faktury, rachunki, potwierdzenia przelewu itp.). Nie dotyczy to tylko opłat na przewodnika, psa oraz samochód. Ale także w tych trzech sytuacjach fiskus może przeprowadzić postępowanie wyjaśniające.

Przy rozliczaniu ulgi musimy pamiętać, że inwestycje powinny się wiązać z rodzajem choroby osoby niepełnosprawnej. Zakupy mają służyć jej rehabilitacji albo ułatwiać codzienne życie. Fiskus może zweryfikować, czy wykazane w zeznaniu rocznym inwestycje faktycznie były związane z potrzebami osoby niepełnosprawnej. Przyda się tu opinia lekarza potwierdzająca konieczność używania danej rzeczy.

Trzeba też pamiętać o dodatkowych warunkach ulgi. Przykładowo wydatki na leki możemy odliczyć, pod warunkiem że lekarz specjalista stwierdzi, iż osoba niepełnosprawna powinna je stosować (stale lub czasowo).

Opłaty na przewodnika, psa i samochód odliczymy tylko do 2280 zł rocznie. Kupując medykamenty, pomniejszymy dochód o różnicę między poniesionymi w danym miesiącu wydatkami a kwotą 100 zł.