Reklama
Rozwiń
Reklama

Tamara Łempicka: Z Meksyku do Lublina

Muzeum Narodowe w Lublinie prezentuje nową wystawę Tamary Łempickiej z 18 zakupionymi ostatnio dziełami artystki.

Publikacja: 25.06.2023 14:11

Tamara Łempicka „Madonna II”, 1957 - jedna z zakupionych prac artystki przez Muzeum Narodowe w Lubli

Tamara Łempicka „Madonna II”, 1957

Tamara Łempicka „Madonna II”, 1957 - jedna z zakupionych prac artystki przez Muzeum Narodowe w Lublinie

Foto: Materiały prasowe

Na pokaz „Tamara Łempicka – ponad granicami” składa się dwanaście płócien oraz sześć prac na papierze, prezentujących wszystkie okresy jej twórczości. Prace przyjechały z Meksyku, gdzie Łempicka mieszkała w ostatnich latach życia i zmarła w 1980 roku.

Dzięki wsparciu Ministerstw Kultury i Dziedzictwa Narodowego muzeum na Zamku Lubelskim kupiło prace Łempickiej od jej przyjaciela, rzeźbiarza Victora Manuela Contrerasa.

Czytaj więcej

Najdroższa polska malarka. Legendarne obrazy na wystawie w prywatnym muzeum

Dotychczas w Polsce w zbiorach publicznych mieliśmy tylko dwa obrazy światowej sławy artystki o polskich korzeniach: „Lasstitude” z 1927 roku w Muzeum Narodowym w Warszawie oraz „Martwą naturę” z 1950 roku w Muzeum Mazowieckim w Płocku. Teraz Lublin będzie miał jedyną stałą ekspozycję jej dzieł.

Przypomnijmy, że w ubiegłym roku w Polsce mogliśmy oglądać trzy głośne prezentacje sztuki Łempickiej. Największa z nich „Tamara Łempicka – kobieta w podróży”, na której znalazły się m.in. dzieła wypożyczane we Francji, odbyła się właśnie w Muzeum Narodowym w Lublinie i przyciągnęła 86 tys. zwiedzających. Kolejne pokazy miały miejsce w Muzeum Narodowym w Krakowie oraz w Villi la Fleur w Konstancinie z prywatną kolekcją Marka Roeflera.

Reklama
Reklama

Część prac pokazywanych obecnie w Lublinie to realistyczne, portrety, akty i martwe natury, pochodzące z różnych lat – jak np. „Cytryna” z 1947 roku, „Akt z dzbankiem I” z 1951, „Kobieta w turbanie III” z 1954 , „Madonna II” z 1957, kontynuujące najbardziej rozpoznawalne cechy jej stylu z lat 20. i 30., łączącego nowoczesność i tradycję.

Czytaj więcej

Tamara Łempicka: Życie jest jak podróż

Ale jest też wiele dzieł, w których poszukiwała nowego języka malarskiego, odchodząc od zdefiniowanego stylu, który przyniósł jej największą popularność. W pracach z lat 50. i 60. Stopniowo zaprzestała geometryzacji postaci.

A w latach 70. pojawiły się w jej sztuce nowe eksperymenty. Obrazy malowane wówczas za pomocą szpachli o monochromatycznej, rozświetlonej, rozmytej palecie barw, ujawniają wrażliwość artystki na zmiany świata. Pojawiają się też kompozycje abstrakcyjne, które nawiązują dialog z dominującymi nurtami ówczesnej sztuki światowej.

Ekspozycja nowych nabytków w Lublinie znacznie więc poszerza obraz jej sztuki i zachodzących w niej przemian. Wzbogacają ją także wypożyczenia pozyskane dzięki fundacji Tamara Lempicka Estate.

Malarstwo
Podcast „Rzecz w tym”: Polska sztuka kiczem stoi
Malarstwo
„Sąd Ostateczny” Memlinga. Gdański wideofresk Lecha Majewskiego odkrywa go na nowo
Malarstwo
Dzieło Fridy Kahlo ze światowym rekordem sprzedaży. Inne dzieło w MSN w Warszawie
Malarstwo
Albrecht Dürer i Hans Holbein Młodszy na Wawelu
Malarstwo
Świat na krawędzi: Maskarady Wojtkiewicza i Ensora
Materiał Promocyjny
W kierunku zrównoważonej przyszłości – konkretne działania
Reklama
Reklama
REKLAMA: automatycznie wyświetlimy artykuł za 15 sekund.
Reklama