William Morris Gallery przygotowało ją we współpracy z Muzeum Narodowym w Krakowie i Instytutem Kultury Polskiej w Londynie.
Młoda Polska obejmowała sztuki wizualne, literaturę, muzykę i teatr, ale także sztukę użytkową, która dominuje na londyńskiej wystawie „An Arts and Crafts Movement (1890–1918)”/ „Ruch Odrodzenia Sztuk i Rzemiosł (1890–1918)”. Wśród 150 obiektów są obrazy, ilustracje, hafty i kilimy, meble, witraże, architektoniczne modele i rysunki, snycerka, ceramika i wycinanki z papieru. Prace m.in. Stanisława Wyspiańskiego, Józefa Mehoffera, Vlastimila Hoffmana, Henryka Uziembło, Zofii Stryjeńskiej, Karola Kłosowskiego.
Arts & Crafts to z kolei ruch artystyczny, który powstał w Wielkiej Brytanii w XIX wieku, a jego wpływ był silny do II wojny światowej. Zrzeszał malarzy, rzeźbiarzy, architektów i rzemieślników, którzy chcieli tworzyć sztukę użytkową służącą całemu społeczeństwu. Dążyli do odnowienie różnych dziedzin sztuki, tak, by otaczające człowieka przedmioty i architektura były funkcjonalne i piękne.
Wystawa ukazuje silne związki polskich dzieł z twórczością Williama Morrisa, Johna Ruskina i innych artystów z tego kręgu w Wielkiej Brytanii. Odbywa się w szczególnym miejscu - w domu rodzinnym Williama Morrisa (1834-96), czołowego przedstawiciela brytyjskiego Arts & Crafts.
Szukając analogii między Stanisławem Wyspiańskim a Williamem Morrisem można wskazać łączące ich silne przekonanie o równości sztuk pięknych i zdobniczych. Dla obu twórców-reformatorów historia i natura były tematami kluczowymi, o czym świadczą prace prezentowane na wystawie, m.in. bratki, nasturcje i róże Wyspiańskiego - projekty malowideł ściennych z powtarzającymi się wzorami kwiatowymi (kojarzące się z projektami tapet Morrisa). Obaj byli zarazem wszechstronnymi artystami i projektantami.
