Literatura uczy tolerancji i empatii

Historia trudnej przyjaźni chłopca i pelikana jest przypowieścią o samotności, braku tolerancji i o akceptacji tego, co ludzkie i nieludzkie. Wspólna wędrówka po absurdach i realiach życia uświadamia, jak skomplikowany jest świat człowieka, zwłaszcza gdy ogląda się go z ptasiej perspektywy. Smutny finał – lecz mimo to gorąco książkę polecam.

Zobacz galerię zdjęć

Ciekawą lekturą dla dzieci w wieku wczesnoszkolnym może okazać się niezwykle zilustrowana przez Martę Ignerską książka izraelskiego pisarza polskiego pochodzenia Uri Orlewa, a wydana przez Wytwórnię. Jego "Babcia robi na drutach" jest historią starszej pani, która pewnego dnia przybywa do pewnego miasteczka. Nie znajduje w nim nikogo, kto by ją przyjął pod własny dach. Nie mając nic oprócz wełny i dwóch drutów dzierga babula z tej wełny własny świat: dom, w nim wszystkie sprzęty, a na koniec... wnuków. Ich szczęście trwa do czasu, kiedy dzieci mają pójść do szkoły. Okazuje się, że dzieci z wełny nie przystają do obowiązujących norm, inność naraża ich na szykany i wykluczenie. Szczęście pryska, a babcia przeżywa bolesne rozczarowanie.

O wykluczeniu traktuje też równie piękna książka oficyny Format. „Księżycolud" Tomiego Ungerera, laureata Nobla literatury dziecięcej (Nagroda Hansa Christiana Andersena, 1998). Tu niespodzianka dla tych, którzy myślą, że Księżyc jest zrobiony z sera (z dziurami!) i dla tych, którzy wyobrażają sobie, że mieszka na nim wyłącznie Pan Twardowski. Tomi Ungerer obala te mity i opowiada, kto naprawdę żyje na Księżycu i co się stało, kiedy mieszkaniec srebrnego globu postanowił odwiedzić planetę Ziemię i zakosztować ziemskiego życia (tylko troszkę zdradzę: gdy  Księżycolud chce się przyłączyć do wiejskiej zabawy ludzie zamiast dostojnego gościa serdecznie powitać, widzą w nim tylko obcego. Co więcej, traktują go jak wroga i skazują na więzienie. A potem wpada w ręce naukowców i jest jeszcze gorzej...).

Książek uczących tolerancji jest więcej. Choćby  jeszcze „Wilczek" Gerdy Wagener z ilustracjami Józefa Wilkonia wydawnictwa Tatarak. Wymieniłam moim zdaniem najpiękniej zilustrowane, najbardziej poetycko napisane. I muszę na koniec polecić coś jeszcze zupełnym maluchom, tym, którzy dopiero wybierają się do przedszkola. Z pewnością bowiem warto dać im do ręki polską, niewielkich rozmiarów kartonową książeczkę Agaty Królak „Różnimisie".  Na  jej stronach gromadka misiów. Duży miś i mały miś, wesoły miś i smutny miś, młody miś i stary miś... Czym się od siebie różnią? Sympatyczne zwierzaki rozbawią maluchy, a przy okazji pomogą im zrozumieć i nazwać kilkanaście podstawowych przeciwieństw oraz cieszyć się faktem, że.. różnice są fajne.

Monika Janusz