Ożywić tradycję

Rozpoczęcia dwunastej edycji Nowej Tradycji mógłby pozazdrościć każdy folkowy festiwal. Słuchacze od razu trafiali do urokliwego świata wiejskich grajków z Opoczyńskiego.

[srodtytul]Opoczno Social Club[/srodtytul]

Nagradzany wielokrotnie Eugeniusz Rebzda był w stanie grać na skrzypcach (i to jak!), nie opierając ich o nic i obracając się wokół własnej osi. Roman Wojciechowski nie ograniczał się do smyków, wykonał obertasy również na saksofonie! Do po sowizdrzalsku dosadnych, męskich przyśpiewek wiele uroku wniosła Zofia Gajda. Gdy poszła w tan z dziarsko przytupującym Rebzdą, widzowie uśmiechali się szeroko. W najbardziej emocjonującym momencie wspomniani soliści dołączyli spontanicznie do zespołu Opocznianka. Z błyskotliwymi historiami na ustach, z akordeonem w ręku, z babciną chustką u pasa, doświadczeni artyści byli równie wzruszający i pełni życia, co Kubańczycy z Buena Vista Social Club.

Czwartkowy wieczór świetnie rozwinął się za sprawą zespołu Kwadrofonik, laureata Folkowego Fonogramu Roku 2008 r., już zresztą przed trzema laty na Nowej Tradycji nagradzanego. Folk jako punkt wyjścia do fortepianowych pasaży i igrania z perkusjonaliami sprawdza się bowiem doskonale. Kwartet od kojących klawiszowych kaskad i łagodnych brzmień cymbałów, doszedł do ostro bitego rytmu, jak też pianistycznych szarży. Trafił nawet w obszary zarezerwowane dla abstrakcyjnego hip-hopu. Porwał publikę.

[srodtytul]Konkurs bez ikry[/srodtytul]

Inaczej było w przypadku Bester Quartet. Kontynuacja The Cracow Klezmer Band zakończyła pierwszy dzień Nowej Tradycji, grając sobie a muzom. Owszem, palce akordeonisty Jarosława Bestera mknęły po instrumencie w oszałamiającym tempie, zaś dialog, jaki wywiązał się między skrzypcami Jarosława Tyrały i klarnetem siedzącego zwykle za perkusją Olega Dyaaka, mógłby służyć za materiał instruktażowy w szkołach muzycznych. Tyle że długie jazzowe w duchu popisy z dalekimi echami klezmerki nużyły.

Nuda okazała się również zmorą części konkursowej. Wśród 12 konkursowiczów nie brakło doskonałych instrumentalistów, muzyków potrafiących świetnie improwizować. Za często, ze zbytnim patosem podążono jednak przetartymi już ścieżkami, tracąc przy tym ikrę.

Niezapomniany koncert zagrał białoruski zespół Folkroll z prześliczną, obdarzoną mocnym głosem Nastą Niakrasawą. Za spójny repertuar zdobył Grand Prix festiwalu i nagrodę im. Czesława Niemena.

Na tle pozostałych wybijał się też zespół Bubliczki Cashubian Klezmer Band. Grupa czerpała garściami z muzyki bałkańskiej, łącząc ją z piosenkami w języku kaszubskim. Grała żywiołowo, z biglem, wywołując na sali ożywienie i zbierając gromkie brawa. Zasłużenie zdobyła pierwszą nagrodę jury i widzów.

Dobrze przyjęto Vistulę Balladę (druga nagroda), formację tworzoną przez nastoletnich muzyków, którzy wykonania pieśni z repertuaru spisanego przez Oskara Kolberga postanowili wzbogacić m.in. o beatbox, czyli wydawanie dźwięków za pomocą ust.

Pozostali pokazali za mało, by błysnąć na tle popisów zeszłorocznych laueratów konkursu. U Sounds Of Times można się uczyć sztuki nowoczesnej aranżacji, od Adama Struga pisania tekstów oraz scenicznej charyzmy.