Od dzieciństwa nieustannie rysował. W latach 1947-1952 studiował architekturę w Krakowie i wówczas zaczął uprawiać fotografię artystyczną. W 1955 r. powrócił do Sanoka, gdzie krótko pracował w fabryce autobusów, poświęcając jednak cały wysiłek sztuce.
Fotografię porzucił w 1959 r., gdyż tą techniką nie był w stanie wyrazić przeżywanych emocji. W latach 50. uprawiał malarstwo abstrakcyjne i rzeźbę figuratywną. W 1960 r. podczas kongresu Międzynarodowego Stowarzyszenia Krytyków Sztuki AICA ówczesny dyrektor Muzeum Guggenheima w Nowym Jorku zaproponował Beksińskiemu stypendium w Stanach Zjednoczonych. Artysta je odrzucił, ponieważ w tym czasie odchodził już od abstrakcji i uznał, że wyjazd z Sanoka rozproszy tylko jego poszukiwania.
Jego sztuka w oparciu o zdeformowane postacie ludzi i zwierząt stawała się coraz bardziej ekspresyjną i z czasem - wizyjną. Pod koniec lat 60. ukształtowało się malarstwo z rozległym pejzażem o mrocznej atmosferze. Okres ten trwający prawie do połowy lat 80. nazwał fantastycznym. Wówczas stał się jednym z najbardziej znanych polskich twórców. W 1977 r. przeniósł się wraz z żoną i synem do Warszawy.
W ostatnich 20 latach życia jego malarstwo uległo przeobrażeniu. Zredukował przestrzenną wizję skupiając się na osiąganiu ekspresji malarskimi środkami. Pod koniec lat 90. zainteresował się grafiką komputerową. Najpierw przetwarzał cyfrowo fotografię, potem rysunki.
21.02.2005 r. artysta został zamordowany we własnym mieszkaniu w Warszawie. Pozostawiony po sobie dorobek twórczy, liczący kilka tysięcy prac, przekazał testamentem Muzeum Historycznemu w Sanoku, gdzie znajduje się stała ekspozycja jego dzieł.
[i]Tekst: Wiesław Banach, dyrektor Muzeum Historycznego w Sanoku[/i]