Artysta mroczny i piękny

[b] [link=http://www.rzeczpospolita.pl/pliki/kultura/beksinski/beksinski1.swf]Zobacz wirtualny spacer po wystawie (na całym ekranie)[/link]

[i]Fot. Waldemar Kompała[/i]

Sterowanie panoramą:

klawisz Shift - zbliżanie, klawisz Ctrl - oddalanie, klawisz myszy - przesuwanie i obracanie; żeby przejść do następnego pomieszczenia trzeba kliknąć dwa razy w przejście i chwilę poczekać

[link=http://www.rp.pl/temat/367044.html]Zobacz inne wirtualne spacery[/link] [/b]

Ekspozycja obejmuje 35 dzieł artysty, w tym 15 prac olejnych, kilkanaście rysunków oraz grafiki komputerowe i fotografie. Na szczególną uwagę zasługuje metalowy relief reprezentujący niszowy, klasyfikowany na pograniczu malarstwa i rzeźby nurt w jego twórczości.

Beksiński należy do kategorii twórców niepokornych, wobec których wszelkie próby klasyfikacji będą nieudane. Z bogatego dorobku plastycznego wyłania się obraz artysty niezwykle dynamicznego, poszukującego własnego sposobu wypowiedzi i silnej ekspresji.

Jego działania obejmują szerokie spektrum od kpiny z socrealizmu, poprzez realizacje bliskie reportażowi, eksperymenty czysto formalne, aż do dzieł na pograniczu surrealizmu i ekspresjonizmu. To ta ostatnia stylistyka prac pochodzących z tzw. okresu fantastycznego na stałe zdefiniowała obraz jego twórczości w powszechnym odbiorze.

[link=http://www.desa.pl]www.desa.pl[/link]

Wystawę „Zdzisław Beksiński” można oglądać do 20 lipca 2010 w Salonie Wystawowym Marchand przy pl. Konstytucji 2 w Warszawie; w godzinach: poniedziałek – piątek 11-19, sobota 11-16.

[b] Zdzisław Beksiński[/b] (ur. 24 lutego 1929 r. w Sanoku, zm. 21 lutego 2005 w Warszawie).

Od dzieciństwa nieustannie rysował. W latach 1947-1952 studiował architekturę w Krakowie i wówczas zaczął uprawiać fotografię artystyczną. W 1955 r. powrócił do Sanoka, gdzie krótko pracował w fabryce autobusów, poświęcając jednak cały wysiłek sztuce.

Fotografię porzucił w 1959 r., gdyż tą techniką nie był w stanie wyrazić przeżywanych emocji. W latach 50. uprawiał malarstwo abstrakcyjne i rzeźbę figuratywną. W 1960 r. podczas kongresu Międzynarodowego Stowarzyszenia Krytyków Sztuki AICA ówczesny dyrektor Muzeum Guggenheima w Nowym Jorku zaproponował Beksińskiemu stypendium w Stanach Zjednoczonych. Artysta je odrzucił, ponieważ w tym czasie odchodził już od abstrakcji i uznał, że wyjazd z Sanoka rozproszy tylko jego poszukiwania.

Jego sztuka w oparciu o zdeformowane postacie ludzi i zwierząt stawała się coraz bardziej ekspresyjną i z czasem - wizyjną. Pod koniec lat 60. ukształtowało się malarstwo z rozległym pejzażem o mrocznej atmosferze. Okres ten trwający prawie do połowy lat 80. nazwał fantastycznym. Wówczas stał się jednym z najbardziej znanych polskich twórców. W 1977 r. przeniósł się wraz z żoną i synem do Warszawy.

W ostatnich 20 latach życia jego malarstwo uległo przeobrażeniu. Zredukował przestrzenną wizję skupiając się na osiąganiu ekspresji malarskimi środkami. Pod koniec lat 90. zainteresował się grafiką komputerową. Najpierw przetwarzał cyfrowo fotografię, potem rysunki.

21.02.2005 r. artysta został zamordowany we własnym mieszkaniu w Warszawie. Pozostawiony po sobie dorobek twórczy, liczący kilka tysięcy prac, przekazał testamentem Muzeum Historycznemu w Sanoku, gdzie znajduje się stała ekspozycja jego dzieł.

[i]Tekst: Wiesław Banach, dyrektor Muzeum Historycznego w Sanoku[/i]