Z inicjatywy znakomitego lalkarza Krzysztofa Raua rektor stołecznej PWST Tadeusz Łomnicki powołał w 1975 roku w Białymstoku wydział lalkarski warszawskiej uczelni aktorskiej. Szybko stał się on kuźnią talentów artystów lalkarzy. Dzięki nim Białostocki Teatr Lalek utrzymywał wysoką pozycję, choć z czasem przybywało mu konkurencji. Wystarczy wymienić wędrowny Teatr 3/4 rodziny Rauów w Zuśnie, Wierszalin Piotra Tomaszuka w Supraślu oraz wypracowujący sobie coraz wyższą markę Teatr Lalki i Aktora w Łomży.
Łomżyńska scena powstała w 1987 roku z inicjatywy Henryka Gały. W ciągu niemal ćwierćwiecza zrealizowała 55 premier. Od 1994 roku kieruje nią Jarosław Antoniuk, absolwent teatrologii warszawskiej PWST, ceniony reżyser i sprawny menedżer. Na nową, większą siedzibę pozyskał dawny budynek straży pożarnej.
– Antoniuk potrafił usytuować teatr jakby w trzech epokach kultury – uważa prof. Henryk Izydor Rogacki, historyk teatru. – Nie gardzi pouczającą zabawą, odkrywa uroki uroczystej rozrywki, fascynuje się też roztrząsaniem podstawowych pytań szeroko pojętej humanistyki.
Łomżyński Teatr Lalki i Aktora sięga do najnowszych osiągnięć techniki lalkarskiej oraz uprawia z powodzeniem różne gatunki scenicznej wypowiedzi: baśń, balladę poetycką, komedię. Oprócz przedstawień odbywa się całoroczny cykl edukacji teatralnej pod hasłem „Poznajemy teatr" – skierowany do dzieci i młodzieży. Jego celem jest wychowanie przez sztukę, wykształcenie aktywnego stosunku do niej, uczestnictwa w życiu kulturalnym oraz inspirowanie teatralnych form działalności w przedszkolach i szkołach.
Oferta programowa wzbogacona jest propozycjami dla dorosłych. Duże zainteresowanie wywołała swego czasu inscenizacja „Mewy" Czechowa.
