To sedno dzisiejszego wyroku Trybunału Sprawiedliwości UE (sygn. C-618/10).
Sprawa dotyczyła obywatela hiszpańskiego J. Calderóna Camino, który w 2007 r. zawarł umowę pożyczki z bankiem Banesto w celu nabycia pojazdu. Stopa procentowa odsetek od umowy została ustalona na 7,950 %, rzeczywista roczna stopa oprocentowania na 8,890 %, zaś stopa odsetek za zwłokę na 29 %.
Pomimo, że wymagalność umowy została ustalona na dzień 5 czerwca 2014 r., Banesto uznał, że nastąpiła ona przed wskazaną datą na tej podstawie, iż we wrześniu 2008 r. siedem miesięcznych rat pozostawało jeszcze niespłaconych. W konsekwencji, w 2009 r. bank wystąpił z wnioskiem o wydanie nakazu zapłaty na sumę odpowiadającą niespłaconym miesięcznym ratom powiększonym o uzgodnione przez strony odsetki umowne i koszty.
Z uwagi na to, że przepisy krajowe zezwalają sądom w Hiszpanii na uzupełnianie umowy poprzez zmianę treści owego warunku w taki sposób, aby wyeliminować jego nieuczciwy charakter, hiszpański sąd wydał postanowienie, w którym uznał z urzędu warunek dotyczący odsetek za zwłokę za nieważny i obniżył ich stawkę z 29% na 19% oraz nakazał Banesto przedstawienie nowej kalkulacji.
W związku z powyższym, sąd w Barcelonie zwrócił się do Trybunału z pytaniem, czy uregulowanie hiszpańskie zezwalające sądom nie tylko na niestosowanie, lecz także na zmianę treści nieuczciwych warunków jest zgodne z dyrektywą z 5 kwietnia 1993 r. w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich.
