Każdy usługodawca odpowiada za jakość swoich usług. Jeśli kontrakt został zawarty bezpośrednio z właścicielem obiektu, reklamację należy złożyć u niego. Niezadowolony ze standardu hotelu turysta może zatem złożyć reklamację nie tylko wówczas, gdy w wynajęciu pokoju uczestniczyło biuro podróży. W razie odrzucenia reklamacji pomocy może szukać w Europejskim Centrum Konsumenckim.
W Europie najlepsze hotele trzygwiazdkowe oferują ponoć Austria i Niemcy, a najsłabsze Grecja. Tam trzy gwiazdki odpowiadają raczej standardowi dwóch.
Skąd to zróżnicowanie? Nie ma prawa międzynarodowego, które wprowadzałoby standaryzację usług hotelowych. W poszczególnych krajach gwiazdki przyznają różne podmioty. W Irlandii, Chorwacji czy Włoszech sprawę reguluje państwo, a np. w Niemczech czy Szwajcarii – stowarzyszenia branżowe. Dlatego przed wyjazdem warto sprawdzić w internecie, jakie zasady obowiązują w danym kraju. Można potwierdzić e-mailem, jaki standard oferuje hotel, w którym mamy rezerwację.
W Polsce standard hoteli reguluje rozporządzenie w sprawie obiektów hotelarskich i innych obiektów, w których są świadczone usługi hotelarskie. Przewiduje ono, że pokoje w obiektach jednogwiazdkowych powinny być wyposażone w umywalki (łazienki są na korytarzach), łóżka i szafy. Muszą zapewniać ciepłą wodę i ogrzewanie, a jeżeli budynek ma więcej niż cztery piętra – windę. Pokój jednoosobowy powinien liczyć przynajmniej 8 mkw.
Hotele z dwiema gwiazdkami dysponują nieco większymi pokojami, z łazienką, telefonem i telewizorem. Im wyższa kategoria, tym wyższe i bardzo dokładnie określone wymagania. W trzygwiazdkowych muszą być pokoje klimatyzowane, codziennie sprzątane i wyposażone w drzwi na kartę. W pokojach hoteli cztero- i pięciogwiazdkowych muszą być lodówka lub minibar oraz suszarka do włosów. W obiektach pięciogwiazdkowych gość musi otrzymać płaszcz kąpielowy. Powierzchnia bez przedpokojów, aneksów barowych i loggii w pokoju jednoosobowym to minimum 14 mkw.
