Chwiejny krok to nie powód nieprzyjęcia na pokład

W tej sprawie istniały równoważne dowody w postaci twierdzeń przewoźnika, że pasażer znajdował się pod wpływem alkoholu, oraz oświadczenia skarżącego o jego trzeźwości. Nie było jednak żadnych dowodów na to, że zachowanie skarżącego, bez względu na jego stan trzeźwości, stanowiło zagrożenie dla innych pasażerów, załogi lub mienia. Zgromadzony materiał dowodowy nie dawał więc podstaw do jednoznacznego stwierdzenia, że doszło do uzasadnionej – zawinionej przez pasażera – odmowy przyjęcia na pokład. Przewoźnik nie powołał konkretnych, negatywnych zachowań. Nie przedstawił dowodu, chociażby w postaci nagrania z monitoringu, obrazującego przebieg wydarzeń od czasu wejścia na lotnisko do czasu wycofania z lotu. Niedoszły pasażer przedstawił zaś oświadczenia pięciu świadków, z których wynikało, że ani on, ani inna osoba z grupy nie dopuścili się negatywnych zachowań.

NSA podkreślił przy tym, że unijne rozporządzenie nr 261/2004 stosuje się nie tylko do przypadków nieprzyjęcia na pokład ze względu na nadmierną rezerwację. Także turyści nieprzyjęci na pokład z innych powodów mogą się na jego podstawie domagać odszkodowania i zwrotu pełnego kosztu niewykorzystanego biletu.

Sygnatura akt: II GSK 260/21