Michał Szułdrzyński: Dlaczego Karol Nawrocki atakuje Okrągły Stół? Gra toczy się o pamięć i władzę

Dlaczego Karol Nawrocki nie ma racji, co do faktów na temat Okrągłego Stołu, choć sam jest historykiem 

Przy tej okazji Nawrocki dał wyraz poglądom, które nie licują z tytułem doktora historii. Przekonywał bowiem, że został on wymyślony przez komunistów, by zachować władzę w czasie transformacji ustrojowej, która wówczas trwała. To nie tak – żadnej transformacji wówczas nie było. Związek Sowiecki upadł ponad dwa lata później. Jak wspominał Aleksander Kwaśniewski w książce „Prezydent”, gdyby ktokolwiek z PZPR wiedział, że obrady Okrągłego Stołu doprowadzą do upadku komunizmu, nigdy by do niego nie doszło. Zdaniem Kwaśniewskiego pomysł polegał na tym, że osłabiona Partia Komunistyczna spotkała się z będącą cieniem swej wcześniejszej potęgi Solidarnością, by podzielić się odpowiedzialnością za coraz trudniejszą sytuację. Komuniści ani nie planowali, ani nie chcieli oddawać władzy. Popełnili błąd licząc, że zwiększą demokratyczną legitymizację systemu, zachowując władzę. Nie przewidzieli, że wielu wyborców postanowi skorzystać z pierwszej od 1945 r. okazji, by pokazać im, co o nich myśli. Ale siadając do Okrągłego Stołu, komuniści o tym nie wiedzieli. 

Problem polega na tym, że Okrągły Stół jest symbolem starej polityki, w którym zwaśnione strony siadały do rozmów, by osiągnąć kompromis. Dziś polityka nie zna kompromisów, dziś jest totalna wojna, totalna polaryzacja. I to kolejny powód, dla którego decyzja Nawrockiego nie jest dobra.

Przy okazji sytuacja jest ryzykowna dla obozu samego Nawrockiego. W dyskusjach nad zmianami w wymiarze sprawiedliwości zwracano uwagę na to, że nawet po upadku komunizmu nie zastosowano odpowiedzialności zbiorowej wobec sędziów, którzy dostali togi z rąk komunistycznych władz. Ogłaszając koniec postkomunizmu, Nawrocki pokazuje, że w Polsce kolejna władza musi poprzednią rozliczyć do końca. Działa tym samym przeciwko interesowi ekipy PiS, dając sygnał, że nie ma miejsca na kompromisy, kolejny zwycięzca bierze wszystko, bezwzględnie rozliczając poprzedników.