Przed kilkoma dniami Kancelaria Sejmu postawiła im ultimatum: albo rezygnują z mandatu posła, albo z prokuratorskiej emerytury. Zdaniem kancelarii nie można łączyć obu funkcji, a wynika to wprost z konstytucji.
Sejmowi prawnicy powołują się na art. 103, który zabrania łączenia mandatu parlamentarzysty i prokuratora lub sędziego. Przepis interpretują też tak, że nie ma tu rozróżnienia, czy dotyczy to prokuratora czynnego czy w stanie spoczynku.
Sprawa budzi kontrowersje. Sytuację różnicuje już sama ustawa o prokuraturze, która w art. 65a 1. mówi tak: "Prokurator mianowany, powołany lub wybrany do pełnienia funkcji w organach państwowych (...) zobowiązany jest zrzec się swojego stanowiska, chyba że przechodzi w stan spoczynku". Czyli logicznie rzecz biorąc, prokurator poseł, skoro pozostaje w stanie spoczynku, to nie ma się czego zrzekać, gdyż ustawa nie przewiduje takiej sytuacji.
Przepis o "zakazie łączenia" w zamyśle miał być swoistym zabezpieczeniem przed teoretyczną sytuacją, gdy prokurator poseł tworzy prawo, które później sam wykonuje. Konstrukcja stanu spoczynku praktycznie wyklucza taki powrót. Trudno się również zgodzić z argumentacją, że nie ma różnicy między prokuratorem czynnym a tym w stanie spoczynku. W tym kontekście jest, i to spora. To prawda, że podobnie jak czynni prokuratorzy ci w stanie spoczynku są chronieni immunitetem i otrzymują wynagrodzenie, ale jednocześnie nie prowadzą już śledztw i nie wypełniają zadań przypisanych tej instytucji.
Dlatego cała sprawa ma raczej kontekst polityczny. Zwłaszcza że w historii polskiego parlamentu zdarzały się już osoby w podobnej sytuacji. Przykładem jest sędzia Anna Maria Kurska, która w V i VI kadencji była senatorem. Nigdy wcześniej jednak taka interpretacja przepisów nie została uruchomiona.
