Odsetek nie będzie, gdy podatnik postąpi zgodnie z interpretacją

[b]Tak stwierdził Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w wyroku z 30 czerwca 2009 r. (sygn. akt I SA/Bd 284/09)[/b].

[srodtytul]Jaki był problem[/srodtytul]

Podatnik jest biegłym sądowym z dziedziny kryminalistycznych badań dokumentów. Organy stwierdziły, że wykonując jako biegły sądowy badania i sporządzając ekspertyzy kryminalistyczne na zlecenia organów procesowych, nie prowadzi samodzielnie wykonywanej działalności gospodarczej i nie jest z tego tytułu podatnikiem VAT. Zażądał zatem wyrejestrowania go jako podatnika VAT i zwrotu wpłaconego podatku od towarów i usług za lata 2005 – 2007 oraz udzielenia informacji na temat rozliczenia podatku dochodowego od osób fizycznych wynikającego z uzyskanego w ten sposób dochodu.

Organ podatkowy dokonał zwrotu wpłaconego nienależnie VAT. Podatnik wystąpił o interpretację dotyczącą sposobu rozliczenia tego zwrotu. [b]Minister finansów stwierdził, że powinien zaliczyć zwróconą kwotę do przychodów z działalności wykonywanej osobiście i rozliczyć się z niej w zeznaniu rocznym.

Problem dotyczył momentu powstania obowiązku podatkowego oraz tego, czy podatnik powinien zapłacić odsetki od zaległości w podatku dochodowym. Minister finansów twierdził, że odsetki się należą.[/b]

Sprawa trafiła do WSA.

[srodtytul]Skąd to rozstrzygnięcie[/srodtytul]

Sąd stanął na stanowisku, że skoro interpretacja prawa podatkowego stanowi przyczynę sprawczą podjęcia przez podatnika określonych działań faktycznych lub prawnych kształtujących stan faktyczny, to ochrona podatnika wynikająca z tych działań, opartych na zaufaniu do ministra finansów czy organu podatkowego dokonującego tych interpretacji, musi być pełna.

Akta sprawy wskazują, że niedobory w rozliczeniu podatku dochodowego wynikały z braku uwzględnienia w przychodzie kwot uzyskanych przez podatnika ze zwrotu z urzędu skarbowego, co z kolei było ściśle powiązane z oceną, czy miał on obowiązek odprowadzenia ich do budżetu państwa jako VAT.

Stosownie do art. 14b § 2 i § 3 [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=1306400E156659F17CB1D4DFE00108C0?id=176376]ordynacji podatkowej[/link] w brzmieniu obowiązującym w okresie, którego dotyczy sprawa, interpretacja wiązała od chwili jej doręczenia. Stosownie do niej pewna część wpływów należała się Skarbowi Państwa z tytułu VAT, czyli nie była opodatkowana podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Zatem regulując sprawy podatkowe związane ze swymi czynnościami biegłego, w ten sposób, że określone kwoty wpłacał jako VAT, skarżący nie mógł ponosić z tego tytułu szkody.

Z drugiej strony takie działanie było prawidłowe w świetle [b]uchwały NSA z 12 stycznia 2009 r. (I FPS 3/08)[/b]. Deklarując po terminie kwoty do opodatkowania PIT, skarżący działał w zaufaniu do kolejnej interpretacji indywidualnej.