Rzeka pomocy z Polski: jak 24 lutego zmienił nasze życie

Wedle ostrożnych szacunków polskie wsparcie dla Ukraińców i Ukrainy może mieć wartość nawet 40 mld zł. 15,9 mld zł z tego to pomoc publiczna. Na 9–10 mld zł szacowane jest prywatne wsparcie tylko w trzech pierwszych miesiącach po wybuchu wojny. Do dziś ta kwota urosła o kolejnych kilka miliardów. Pomoc wojskowa to co najmniej 8,5 mld zł. A przecież pieniądze to nie wszystko.

To truizm, ale 24 lutego zmienił nasze życie. Brutalny, bestialski, nieuzasadniony atak Rosji na Ukrainę wywołał szok. Nie tylko w samej Ukrainie, ale na całym świecie. Polska z dnia na dzień stała się krajem przyfrontowym. A Polacy natychmiast rzucili się na pomoc sąsiadom ze wschodu.

Czytaj więcej

Opinie Ekonomiczne

Bogusław Chrabota: Egzamin z człowieczeństwa

Raport o pomocy dla Ukrainy, który prezentujemy na łamach „Rzeczpospolitej”, nie jest żadnym tytułem do narodowej chwały. Przynajmniej nie powinien być.

W pierwszej chwili ciężar pomocy wzięli na siebie zwykli obywatele. Szacuje się, że w pomoc uciekinierom w mniejszym lub większym zakresie zaangażowało się 77 proc. Polaków. Aż 7 proc. przyjęło ich we własnych domach. Liczba mieszkańców wielu miast i miejscowości wzrosła o kilkanaście, a nawet kilkadziesiąt procent. Przybyszom ze wschodu trzeba było ułatwić życie i odnalezienie się w nowych realiach. Wkrótce więc porywy serca zaczęły zastępować ruchy zorganizowane.

Biznes, samorządy, rząd

Rychło ze wsparciem pospieszyły samorządy, organizując centra pomocy, opiekę medyczną i psychologiczną, miejsca w szkołach i przedszkolach. Włączyły się w organizację zbiórek pieniężnych i rzeczowych, przystąpiły do tworzenia punktów zakwaterowania. Wdrożono działania systemowe: zwolnienia z podatków i opłat skierowane do mieszkańców, którzy przyjęli uchodźców pod swój dach, czy bezpłatna komunikacja dla uchodźców. Ogromne wyzwanie wzięły na siebie nie tylko największe miasta, jak Warszawa, Wrocław, Kraków czy Łódź, ale także mniejsze. Nie ma dziś chyba w Polsce samorządu, który nie byłby zaangażowany w pomoc uchodźcom.

Czytaj więcej

Biznes

Nasz kraj w światowej czołówce pomocy wojskowej dla Kijowa

Od rozpoczęcia wojny Polska przekazała Ukrainie uzbrojenie o wartości ponad 2 mld dol. Więcej na pomoc broniącemu swojej niepodległości krajowi wydały tylko Stany Zjednoczone, Wielka Brytania i Niemcy.

Szczególne wyzwanie stanęło przed miejscowościami na wschodzie kraju, blisko granicy z Ukrainą. Wiele z nich dosłownie zalała fala uchodźców. Szacuje się, że w pewnym momencie nawet niemal połowę mieszkańców Rzeszowa stanowili Ukraińcy.

Oddolny proces

Błyskawicznie do działań pomocowych zmobilizowali się też przedsiębiorcy. Wielu z nich organizowało wsparcie na własną rękę, a jednocześnie włączało się w akcje uruchamiane przez największe organizacje biznesowe. Rafał Baniak, prezes Pracodawców RP i jeden z inicjatorów ogólnopolskiej akcji pomocowej polskiego biznesu, podkreśla, że od pierwszych dni wojny firmy angażowały w te działania własne zasoby, udostępniając uchodźcom pieniądze, towary, budynki, usługi i kadry. Akcja, którą pod hasłem „Pomoc dla Ukrainy” zainicjowali w lutym szefowie Pracodawców RP i Corporate Connections, stała się przykładem humanitarnej współpracy przedsiębiorców; szybko dołączyły do niej Polska Rada Biznesu, Konfederacja Lewiatan, Business Centre Club i Polsko-Ukraińska Izba Gospodarcza.

Czytaj więcej

Gospodarka

Odruch serca na niespotykaną skalę

Chociaż wojna w Ukrainie jest jednym z wielu konfliktów zbrojnych na świecie, to jednocześnie jest pierwszym, który wywołał tak dużą skalę spontanicznych działań pomocowych społeczeństwa i biznesu.

Polscy przedsiębiorcy pomagali też uchodźcom w znalezieniu pracy i dachu nad głową. Organizowali pomoc prawną, szkoleniową czy językową. Jak podkreślał w rozmowie z „Rz” Kamil Wyszkowski, krajowy przedstawiciel i dyrektor wykonawczy UN Global Compact Network Poland, ta pomoc społeczeństwa i biznesu o wartości liczonej w miliardach dolarów była procesem całkowicie oddolnym i masowym. I na tyle znaczącym, że w pierwszych tygodniach wojny był on w stanie zastąpić rządy i międzynarodowe organizacje pomocowe, które rozpędzają się nieco wolniej.