Filmowe miasto, zamknięte w przestrzeni podtopionej piwnicy, stanęło na jednej z hal. Na ekranie powoła je do życia 12-letni bohater. Na planie, który wczoraj odwiedziliśmy, wizerunek „wodnego miasta” tworzą: reżyser i scenarzysta Jan Jakub Kolski, operator Artur Reinhart i autorka scenografii Joanna Macha.
– Warunki są superekstremalne – przyznają zgodnie operator i odtwórca głównej roli Marcin Walewski.
[srodtytul]Pierrot obok gondoli [/srodtytul]
Środek hali wypełnia obudowana rusztowaniami i podłączona do masy kabli drewniana konstrukcja. Gdy podejdzie się bliżej, odsłania sieć podestów i nietypowy basen. Tkwią w nim fragmenty murów otaczające wnętrze zatopionej piwnicy.
W mętnej wodzie, ubrani w wędkarskie rybaczki, brodzą między meblami członkowie ekipy. Po podestach wędrują aktorzy w karnawałowych strojach. Obserwujemy właśnie scenę weneckiego karnawału.
–Uwaga! Uwaga! Nadpływam – nawołuje główny bohater , 12-letni Marek, ciągnięty w gondoli zrobionej z wielkiej balii.
Z butelką wina dobija do fotela, w którym zasiadła Babcia (Teresa Budzisz-Krzyżanowska). Naprzeciw, upozowana na Pierrota, stoi Weronika (Grażyna Błęcka-Kolska). Barbara (Agnieszka Grochowska) ze stroikiem z pawich piór na głowie gnie się przy fortepianie.
– Rodzina Marka po ucieczce z okupowanej Warszawy znalazła schronienie na prowincji. Tu chłopiec, którego największym marzeniem było odwiedzenie Wenecji, sam ją buduje – tłumaczą nam na planie.
[srodtytul]Mikroświat piwnicy [/srodtytul]
WALKA O KLIMAT. Nowa architektura energetyki
– W „Wenecji”, której scenariusz powstał na motywach opowiadań Włodzimierza Odojewskiego, zamierzam połączyć epicki rozmiar losów wojennej Polski z mikroświatem urządzonego w piwnicy „wodnego miasta” – mówi reżyser.
Warszawskie zdjęcia potrwają dwa tygodnie. Potem ekipa wyruszy na Warmię i Mazury. Premiera w przyszłym roku.
