Imani film Caroline Kamya

[b]Rz: Pani film – pokazywany w Berlinie i Rotterdamie oraz nagrodzony m.in. dwiema Africa Movie Academy Awards (afrykańskimi Oscarami) – pokazuje dzień z życia trojga mieszkańców Kampali. Na ile bohaterowie są reprezentatywni dla stolicy Ugandy?[/b]

[b]Caroline Kamya:[/b] Główna postać kobieca – Mary – jest młodą służącą dobrze zarabiającej kobiety. Codziennie dojeżdża do pracy z pobliskiej wsi. Wielu bogatych kampalijczyków zatrudnia służbę i dla wielu ubogich jest to jedyne źródło zatrudnienia. Armstrong – ekranowy tancerz hiphopowy – także znakomicie się wpisuje w codzienność współczesnej Ugandy. Chłopiec, który się w tę postać wcielił, uczestniczy w charytatywnym przedsięwzięciu Breakdance Project Uganda. W końcu 12-letni Oliwany, byłe dziecko żołnierz – ofiara wojny i fanatycznej organizacji Armia Bożego Oporu (Lord’s Resistance Army). Takimi jak on zajmuje się w Ugandzie organizacja GUSCO. Prowadzi ona ośrodki rehabilitacyjne, które pomagają im dojść do siebie, wrócić do rodzin i spokojnego, bezpiecznego życia.

[srodtytul]Czy zna pani takie dzieci?[/srodtytul]

Nie. Ale poznała je moja siostra Agnes – doktor antropologii społecznej i pisarka, a także autorka scenariusza.

[srodtytul]Opatrzyła pani „Imani” mottem z „Magnolii” Paula Thomasa Andersona...[/srodtytul]

Mówi ono o tym, że nasza przeszłość zawsze się o nas upomni, nawet – a może zwłaszcza – gdy chcemy o niej zapomnieć.

[srodtytul]Co znaczy słowo „imani”?[/srodtytul]

W języku suahili – „bezpieczny”. Wydaje mi się, że odnosi się ono do wszystkich głównych bohaterów.

[srodtytul]W Londynie ukończyła pani studia filmowe i architekturę. Wątpiła pani, że odniesie sukces jako reżyserka?[/srodtytul]

To mój tata wątpił! Sam jest architektem i zależało mu, bym poszła w jego ślady.

[srodtytul]Nie chciała pani zostać na stałe w Wielkiej Brytanii?[/srodtytul]