Barbara Hollender poleca nowości na DVD

„W potrzasku. Belfast '71", reż. Yann Demange
Wyd. Universal

To jeden z najciekawszych filmów ostatniego czasu. 37-letni, urodzony we Francji, a mieszkający w Londynie reżyser, pokazał Irlandię z początku lat 70. XX wieku. Młody brytyjski żołnierz Gary Hook razem z oddziałem zostaje posłany do Belfastu, żeby tam „wzmocnić bezpieczeństwo". Dla chłopaka z prowincji, sieroty, którego mały brat mieszka w domu dziecka, wojsko jest jedyną drogą do osiągnięcia jakiejkolwiek stabilizacji. Gary nic nie wie o polityce, a nagle, w czasie pierwszego patrolu, znajduje się w samym środku walki.

Demange portretuje miasto gwałtu i nienawiści. Tu wszyscy są przeciwko sobie: katoliccy nacjonaliści i protestanccy lojaliści, Irlandczycy i Anglicy, a nawet mniej i bardziej radykalne odłamy IRA. Gary, który nagle sam zostaje w katolickiej dzielnicy, musi desperacko walczyć o życie. Szukają go obie frakcje IRA, agenci wywiadu ze związanej z brytyjską armią Military Reaction Force, koledzy z oddziału. Jest jak ścigane zwierzę. Ranny i zagubiony. Nie wie, komu może ufać, kto wyciągnie do niego rękę, a kto pociągnie za cyngiel pistoletu, skąd przyjdzie pomoc, a skąd śmierć. Genialne zdjęcia Tata Radciffe'a pokazują chaos, narastającą nienawiść, nieobliczalność ludzi zamieszanych w konflikt. Pokazują też strach. Znakomite kino, które nie pozostawia widza obojętnym.

„Selma", reż. Ava DuVernay
Wyd. Kino Świat

Film o Martinie Lutherze Kingu nie jest laurką ani agitką. To niejednowymiarowe i pełne goryczy spojrzenie na historię, która wydarzyła się zaledwie pół wieku temu. Ale czy naprawdę należy już tylko do przeszłości?

Ava DuVernay portretuje Martina Luthera Kinga w czasie, gdy po odebraniu pokojowej nagrody Nobla wraca do Ameryki i w południowym stanie Alabama, gdzie czarni są upokarzani, prowadzić pokojowy marsz z Selmy do Montgomery.

Reżyserka zdjęła Kinga z piedestału, pokazała w sytuacjach prywatnych, nie zawsze lukrowanych i jednoznacznych. I w chwilach najtrudniejszych — wątpiącego, niepewnego, rozczarowanego, czasem wręcz tragicznego. Sportretowała też jego żonę, której niełatwo było stać przy mężu. I czarnych, którzy ginęli, bo chcieli zarejestrować się jako wyborcy.

„Selma" jest również o tych, którzy atakują pochód ludzi upominających się o swoją godność. O tych, którzy ich atakują w białych maskach Ku-Klux-Klanu, o politykach podbudowujących rasistowskie nastroje. O tym, jak głęboko w świadomości społecznej zakorzeniona bywa dyskryminacja. I o zwycięstwie, które niesie w sobie poczucie upokorzenia i gorycz.

DuVernay pokazuje świat, gdzie człowiek wciąż nie szanuje innego człowieka. To film nie o niewolnictwie, lecz o dniu dzisiejszym, pełnym uprzedzeń i chorych ambicji.