Od przestworzy do małego biura. Rekomendacje filmowe na weekend

„Czasem myślę o umieraniu”

Reż.: Rachel Lambert. Wyk.: Daisy Ridley, Dave Merheje, Parvesh Cheena.

Bohaterka filmu jest introwertyczką, osobą, która z trudem nawiązuje kontakt z innymi ludźmi. Ten stan musi prowadzić do depresji. Każdy dzień Fran jest taki sam. Samotne śniadanie, biuro, w którym siedzi przy komputerze i tylko z daleka obserwuje „życie towarzyskie” i przyjaźnie innych pracowników. Potem w domu jakaś gotowa obiadokolacja wrzucona do mikrofalówki. I przychodzące w wyobraźni kolejne sceny, w których ona sama umiera. W różny sposób. Raz grozi jej wąż boa, raz ginie w wypadku samochodowym, raz jej martwe ciało leży na plaży, a najczęściej „porywa” ją dźwig pracujący za oknem, przez budynkiem, w którym mieści się jej biuro. Tak jest do chwili, gdy w biurze zjawia się nowy pracownik, też trochę przez życie przetrącony, po dwóch rozwodach, ale wciąż wierzący, że coś dobrego mu się może przydarzyć.

„Czasem myślę o umieraniu” jest filmem o osobie wycofanej, na skraju poważnej depresji. Ale Rachel Lambert nie idzie tropem von Triera z „Melancholii” czy Zellera z „Syna”. Próbuje zmierzać do happy endu. Pokazuje jak Robert powoli przedziera się przez skorupę samotności Fran, jak z kolei w niej rodzi się potrzeba kontaktu z drugim człowiekiem. Lambert opowiada tę historię powoli, chwile samotności ciągną się, na ekranie czuje się pozbawioną jakiejkolwiek nadziei powtarzalność życia Fran. Tym bardziej potem widz kibicuje nieśmiałym próbom zburzenia tej szklanej szyby, która oddziela bohaterkę filmu od reszty świata. Lekarstwem dla człowieka jest drugi człowiek? Cóż, nie zawsze tak w depresyjnych stanach jest, ale warto w to wierzyć. No i warto zobaczyć Daisy Ridley, w kreacji zupełnie innej niż w serii „Gwiezdnych wojen”.