Unia Europejska o ratowaniu ryb

Plan Brukseli jest częścią reformy wspólnej polityki połowowej wraz ze związanymi z nią subsydiami 615 mln euro rocznie dla tego sektora, którą przedstawi w najbliższą środę, 13 lipca.

Unia Europejska ma trzeci na świecie sektor połowów, po Chinach i Peru; w 2007 r., w ostatnim roku, dla którego są znane dane statystyczne, unijny rybacy złowili 6,4 mln ton ryb o wartości 8,2 mld euro.

Ponad 80 tys. zarejestrowanych w Unii jednostek rybackich konkuruje ze sobą o malejące zasoby ryb, nic więc dziwnego, że regularnie dochodzi do sporów o limity połowowe między najważniejszymi krajami: Hiszpanią, Danią, Francją i Wielką Brytanią.

Islandia podjęła w tym roku jednostronnie decyzję o zwiększeniu limitu połowu makreli, co przypomniało tzw wojny dorszowe z lat 50. i 70., ale również skomplikowało starania tego kraju o wejście do Unii Europejskiej, bo wywołało otwarty konflikt z Brytyjczykami, Irlandczykami i innymi.

Komisja uprzedzała już, że trzy czwarte zasobów ryb jest obecnie eksploatowane nadmiernie, a 30-40 proc. unijnej floty rybackiej nie zarabia dostatecznie, aby mogło pozostać w biznesie na dłużej.

Zmniejszenie połowów na kilka lat pozwoliłoby zasobom odbudować się do takiego poziomu, który umożliwi rybakom łowić i zarabiać więcej niż teraz, bez groźby wytrzebienia zasobów w długiej perspektywie. Komisja mówi o takim poziomie „minimalny długotrwały uzysk".

Dla osiągnięcia go zamierza zaproponować likwidację corocznych przepychanek unijnych rządów o limity połowowe, co dotąd kończyło się zawsze ustaleniem limitów większych od maksymalnych zalecanych przez naukowców.

Zamiast tego rządy krajów Unii uzgadniałyby wspólnie wieloletnie plany oparte na radach ekspertów, które określałyby jednorazowo limity połowowe jednego lub kilku gatunków ryb na kilka lat, pozwalając uniknąć nadmiernego odławiania.

- Chodzi nam o skończenie z nadmiernymi połowami w Europie i doprowadzenie do sytuacji, w której będziemy łowić tyle, ile morza nam pozwolą — stwierdził przedstawiciel Komisji — To nie jest program oświeconych ekologów, ale program dążący do rozwiązania kluczowej kwestii ekonomicznej dla rybaków i całego społeczeństwa Unii — dodał.

Sektor połowów i przetwórstwa dający pracę 400 tysiącom ludzi, ma znaczne wpływy polityczne w kilku krajach, które pod jego wpływem sprzeciwiały się wcześniejszym staraniom Brukseli, by zmniejszyć połowy. Krajowe poparcie ma zasadnicze znaczenie dla powodzenia planów Komisji, bo rządy i parlamenty muszą zaaprobować jej propozycje, zanim staną się obowiązującym prawem.

Druga propozycja dotyczy systemu zezwoleń połowowych przenoszonych na większe statki. Pozwoliłoby to rybakom sprzedawać swe limity innym operatorom w Unii i tym samym zmniejszyć łączną wielkość floty.