Czterech spośród dziesięciu członków Rady Polityki Pieniężnej głosowało przeciwko przyjęciu sprawozdania finansowego Narodowego Banku Polskiego za 2018 r. W tym gremium takie różnice zdań w sprawach niezwiązanych bezpośrednio z polityką pieniężną zdarzają się bardzo rzadko – poprzednio przed dekadą. I mogą rzutować negatywnie na realizację podstawowych zadań RPP, czyli gremium decydującego o poziomie stóp procentowych w Polsce.
Czytaj także: Rady Polityki Pieniężnej bez entuzjazmu dla polityki płacowej NBP
Głosowanie odbyło się pod koniec kwietnia, ale jego wynik do wiadomości publicznej został podany dopiero w poniedziałek w „Raporcie o inflacji". Z dokumentu wynika, że przeciw byli Eugeniusz Gatnar, Łukasz Hardt, Jerzy Kropiwnicki oraz Kamil Zubelewicz.
Senat przyjął ustawę o jawności zarobków w NBP
– Każdy z nas kierował się własną oceną działalności zarządu NBP w roku 2018 – tłumaczy „Rzeczpospolitej" prof. Gatnar, który w przeszłości sam zasiadał w zarządzie banku centralnego. – W ubiegłym roku nastąpił największy w historii mojej obecności w NBP kryzys wizerunkowy tej instytucji, który doprowadził do dramatycznego obniżenia poziomu zaufania do banku centralnego. A to zaufanie ma duże znaczenie dla skuteczności polityki pieniężnej prowadzonej w ramach strategii bezpośredniego celu inflacyjnego – wyjaśnia.
– Źródłem kryzysu była błędna polityka komunikacyjna, realizowana przez Departament Komunikacji i Promocji. W 2018 r. zarząd moim zdaniem prowadził także błędną politykę zatrudnienia i wynagrodzeń, głównie w zakresie premii i nagród, która doprowadziła do tego, że dyrektorzy niektórych departamentów uzyskali wynagrodzenia wyższe od członków zarządu.
PiS chce jawności w NBP. Ma być górna granica zarobków
Także Kamil Zubelewicz swój sprzeciw tłumaczy polityką płacową NBP. – W 2018 r. przy tym samym zatrudnieniu koszt wynagrodzeń pracowników z narzutami wzrósł o prawie 12 proc., samych wynagrodzeń o ponad 9 proc. – powiedział. – W sprawozdaniu nie odniesiono się do struktury wynagrodzeń w banku ani przyczyn dysproporcji w zarobkach, o których tak szczegółowo donosiły media. W tej sytuacji sprawozdanie uznałem za nierzetelne.
Odniósł się do rewelacji „Gazety Wyborczej" z grudnia 2018 r., wedle których Martyna Wojciechowska, dyrektor Departamentu Komunikacji i Promocji, zarabia 65 tys. zł brutto miesięcznie. Pokłosiem tych doniesień była ustawa z końca lutego o jawności zarobków w NBP, która m.in. zmusiła bank centralny do ujawnienia wynagrodzeń kadry kierowniczej od 1995 r.
Roczny dostęp do treści rp.pl za pół ceny
Dane te pokazały, że Wojciechowska w samym NBP zarabiała niespełna 50 tys. zł brutto (miała też wynagrodzenie z Bankowego Funduszu Gwarancyjnego), co i tak przewyższało płace niektórych członków zarządu banku centralnego. Na mocy wspomnianej ustawy o jawności zarobków NBP pracownicy tej instytucji, z wyjątkiem członków zarządu, nie mogą otrzymywać więcej niż 60 proc. płacy prezesa.
