Chodzi o art. 66 ust. 1 pkt 4 lit. b i art. 66 ust. 2 pkt 3 Prawa o adwokaturze.
Pierwszy z zaskarżonych przez Naczelną Radę Adwokacką przepisów zwalnia z obowiązku odbycia aplikacji i złożenia egzaminu adwokackiego osoby, które zdały egzamin sędziowski lub prokuratorski po 1 stycznia 1991 roku, tj. odbyły aplikację sądową lub prokuratorską zakończoną egzaminem sędziowskim lub prokuratorskim. Dodatkowy wymóg stanowi, iż aplikant sądowy lub prokuratorski, aby uzyskać wpis na listę adwokatów powinien w okresie 5 lat przed złożeniem wniosku o wpis a łącznie przez okres co najmniej 3 lat, wykonywać na podstawie umowy o pracę lub na podstawie umowy cywilnoprawnej wymagające wiedzy prawniczej czynności bezpośrednio związane ze świadczeniem pomocy prawnej. Oznacza to, że osoby, których wiedza została uprzednio zweryfikowana zawodowym egzaminem prawniczym i które w okresie późniejszym nabyły niezbędną praktykę, mogą wykonywać zawód adwokata bez dodatkowej weryfikacji ich kompetencji przez organy samorządu adwokackiego.
NRA wskazuje, że osoby te nie mogą wykonywać niezwykle istotnych czynności związanych ze świadczeniem pomocy prawnej, tj. czynności w sprawach karnych. Z przepisów ustawy Prawo o adwokaturze wynika bowiem, iż czynności takie mogą wykonywać wyłącznie adwokaci i aplikanci adwokaccy. Nie ma, więc prawnej możliwości, aby osoba zatrudniona w kancelarii adwokackiej albo radcowskiej mogła wykonywać "czynności bezpośrednio związane ze świadczeniem pomocy prawnej" w sprawach karnych, tj. nie może reprezentować takich osób przed sądem ani w postępowaniu przygotowawczym.
W opinii władz palestry, ustawodawca uzależniając wpis na listę adwokacką od spełnienia warunku częściowo niemożliwego naruszył zasadę prawidłowej legislacji, co uzasadnia zarzut naruszenia art. 2 Konstytucji.
Takie same zarzuty – w opinii Naczelnej Rady Adwokackiej – dotyczą regulacji zawartej w art. 66 ust. 2 pkt 3. Przepis ten, uprawniając do składania egzaminu adwokackiego osoby bez aplikacji adwokackiej, wymaga aby osoby te wykonywały przez co najmniej 5 lat w okresie nie dłuższym niż 10 lat przed złożeniem wniosku o dopuszczenie do egzaminu czynności wymagające wiedzy prawniczej bezpośrednio związane ze świadczeniem pomocy prawnej przez adwokata lub radcę prawnego (w formach określonych ustawowo), na podstawie umowy o pracę lub umowy cywilnoprawnej.
