Tym samym Adam Z. nie może kwestionować wszystkich postanowień uchwały. Odniosły się również do zarzutu dotyczącego sytuowania nośników reklam przy drogach. Wskazały, że uchwała nie jest sprzeczna z ograniczeniami wynikającymi z ustawy o drogach publicznych, a jedynie wprowadza ograniczenia z punktu widzenia celu, jakiemu służy uchwała krajobrazowa. Także postanowienia dotyczące maksymalnej odległości od krawędzi jezdni nie pokrywają się z regulacją ustawy o drogach publicznych.
Zarzuty dotyczące określenia materiałów, z jakich mogą być wykonane szyldy są całkowicie niezrozumiałe i w zasadzie nie zawierają żadnego uzasadnienia.
Jeśli chodzi o definicję muralu, to trudno uznać, by mural mógł być wykonany w inny sposób niż ręcznie. Ponadto wskazane w dalszej części uchwały przepisy odnoszące się do technik plastycznych nie nakazują ich stosowania, lecz wprowadzają odmienne zasady sytuowania tablic czy urządzeń reklamowych wykonanych ręcznie. Przywoływane przez Adama Z. argumenty dotyczące narzucania sposobu wykonania obiektów są nieuzasadnione. Uchwała nie wprowadza takich wymogów, lecz z uwagi na sposób ich wykonania (rodzaj obiektów) wprowadza odmienne regulacje.
Za dopuszczalne uznać należy wprowadzenie odmiennych zasad dotyczących sytuowania nośników reklam ze względu na ich treść. W przypadku reklamy okolicznościowej, wprowadzając odrębne regulacje, kierowano się m.in. ich funkcją, tymczasowym charakterem, a także tym, że w wielu przypadkach reklama taka dotyczy ważnych wydarzeń kulturalnych, społecznych, a zatem powinna być eksponowana w inny sposób i na innych zasadach niż reklama umieszczana w ogródkach gastronomicznych. Ustanowienie dla tego rodzaju reklam jednakowej regulacji nie byłoby zatem uzasadnione.
Bezpodstawne argumenty
WSA oddalił skargę. Zdaniem sądu Adam Z. miał prawo wnieść skargę. Posiadał nośniki reklamowe w postaci billboardów wolnostojących, wiszących, baneru reklamowego, wolnostojących nośników w postaci BackLight. Oznacza to, że uchwała zobowiązująca do dostosowania tych urządzeń do zawartych w niej wymogów naruszała jego uprawnienia.
Jego interes prawny wynika zarówno z zasady swobody działalności gospodarczej, uregulowanej w art. 22 konstytucji, jak też z przysługującego im prawa własności przedmiotowych urządzeń reklamowych, które to prawo podlega ochronie prawnej na podstawie art. 21 ust. 1 i art. 64 konstytucji.
