Urodził się w roku 1905 lub 1906 roku w Budapeszcie. Nieustannie lawirował między mitem, a rzeczywistością, kłamstwem i prawdą. Inne jest także nazwisko, które nosił po przyjściu na świat. Gdy dorósł wymyślił swoją rodzinną historię i posługiwał się ponad siedemdziesięcioma pseudonimami.
– Wiadomo, że chciał być arystokratą – pamięta Guillemette Jooris, bliska przyjaciółka Elmyra.
Po studiach malarskich w Monachium zamieszkał w Paryżu i wiódł biedne życie artysty marzącego o sławie. Imał się różnych zajęć – także takich jak paserstwo, fałszowanie dokumentów i oszustwa, za które był skazany. W 1939 roku trafił do obozu dla uchodźców w Transylwanii – tam namalował tak udany portret komendanta, że ten pozwolił mu uciec – to jednak tylko wersja życiorysu, podobnie jak upowszechniane przez Elmyra stwierdzenie, że w czasie wojny zginęła cała jego rodzina.
Po wojnie zamieszkał w Paryżu i cierpiał biedę. Wszystko odmieniła nieoczekiwana wizyta poznanej wcześniej damy, która wiszący na ścianie obrazek w stylu Picassa wzięła za autentyk, a Elmyr tej ocenie skwapliwie przyklasnął. Obraz został kupiony, a Elmyr rozpoczął szczegółowe studia nad stylem Picassa dając ekwiwalent swej wiedzy w kolejnych tworzonych przez siebie dziełach w stylu mistrza.
