Ministerstwo Gospodarki Morskiej chce zwolnić marynarzy z podatku dochodowego, jeśli przepracują pół roku w żegludze międzynarodowej. Z kolei doradzająca prezydentowi Narodowa Rada Rozwoju proponuje znaczne obniżenie składek na ubezpieczenie społeczne marynarzy. Oba ośrodki władzy pracują nad rozwiązaniami, które mają skłonić armatorów do pływania pod polską banderą.
O tym, że są z tym problemy, świadczą statystyki. Z 96 polskich statków handlowych pod rodzimą banderą pływa w żegludze międzynarodowej tylko sześć. Na rufie pozostałych powiewają flagi m.in. Liberii, Panamy i Bahamów. Pod obcymi banderami pływa więc większość z 40 tys. polskich marynarzy.
Wieloletnie zaniechania
Członek Narodowej Rady Rozwoju kpt. Tadeusz Hatalski mówi, że przyczyn obecnych problemów trzeba szukać w latach 70. – Na światowym rynku żeglugowym pojawił się wtedy nowy gracz: kraje Trzeciego Świata, które zaproponowały eksploatację pod tanimi banderami, czyli przy bardzo niskich podatkach i praktycznie bez zabezpieczeń społecznych marynarzy. Przeniesienie się pod takie bandery umożliwiło znaczne obniżenie kosztów frachtu – opowiada. – Dla Polski nie było to problemem w dobie gospodarki nakazowo-rozdzielczej. Później jednak gospodarka została uwolniona, a nasze przepisy prawa pracy zostały z minionej epoki – dodaje.
Mówi, że obecnie największą zaporą przed powrotem pod polską flagę są koszty ubezpieczeń społecznych marynarzy, których nie ma w państwach taniej bandery. Przykładowo roczne koszty masowca M/S Koszalin wynoszą pod banderą Bahamów 72,5 tys. zł, a pod polską flagą wzrosłyby do 667 tys.
Dlatego zespół ekspercki w Narodowej Radzie Rozwoju proponuje powiązanie składki na ubezpieczenia społeczne marynarzy z płacą minimalną, a nie przychodem brutto, jak obecnie. Z kolei armator miałby być zwolniony z części składki przypadającej na pracodawcę.
