- W ramach prowadzonej działalności gospodarczej spółka powierza swoim pracownikom pojazdy samochodowe (samochody służbowe) ze względu na charakter ich pracy na konkretnym stanowisku. Co do zasady, pracownicy mają prawo korzystać z samochodów służbowych w celu wykonywania swych obowiązków pracowniczych. Spółka wyraża jednak zgodę na korzystanie z tych pojazdów również w celach prywatnych, zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa. W spółce obowiązuje regulamin określający zasady użytkowania samochodów służbowych. W przypadku tzw. pracowników mobilnych (np. przedstawicieli handlowych), tj. wykonujących obowiązki pracownicze nie tylko w siedzibie spółki, lecz także w innych miejscach, regulamin przewiduje, że powierzane samochody służbowe powinny być w ich dyspozycji, by w razie potrzeb spółki mogli z nich niezwłocznie skorzystać, np. w celu odbycia podróży służbowej lub innej podróży niż służbowa w znaczeniu prawa pracy, ale w sprawach spółki. W związku z takim wymogiem regulamin przewiduje, że pojazdy są garażowane/parkowane w miejscu zamieszkania pracowników, którym je powierzono. Parkowanie bądź garażowanie w miejscu zamieszkania pracowników ma więc na celu zapewnienie pracownikom dyspozycyjności, stałej gotowości do wykonywania obowiązków służbowych oraz mobilności, a także ma umożliwiać wykonywania zadań służbowych w miejscu zamieszkania, co jest szczególnie ważne w przypadku kadry kierowniczej. Zasadą obowiązującą w spółce jest również to, że pracownicy mogą rozpoczynać podróż służbową z miejsca zamieszkania. W konsekwencji, pracownicy wykorzystują powierzone im samochody również przemieszczając się na trasie: z miejsca aktualnego wykonywania obowiązków pracowniczych do miejsca stałego parkowania/garażowania i jednocześnie zamieszkania pracownika, które zresztą również może być miejscem wykonywania pracy na rzecz spółki (i odwrotnie). Czy w związku z zapisanym w regulaminie obowiązkiem garażowania/parkowania samochodu w miejscu zamieszkania pracownika mobilnego, we wskazanych wyżej okolicznościach i w związku z pokonywaniem samochodem służbowym trasy z miejsca stałego parkowania/garażowania pojazdu a zarazem zamieszkania pracownika do miejsca pracy i z powrotem, pracownik uzyskuje z tego tytułu przychód ze stosunku pracy? Jeśli tak, to czy spółka jako pracodawca ma obowiązek pobrania i odprowadzenia od tych przychodów zaliczki na PIT? – pyta czytelnik.
Ustawa o PIT nie definiuje pojęcia „nieodpłatne świadczenie". W praktyce przyjmuje się, że nieodpłatnym świadczeniem jest każde zdarzenie prawne i zjawisko gospodarcze, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub te wszystkie zdarzenia prawne i gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, a więc niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku danej osobie, mające konkretny wymiar finansowy. Przysporzenie to może polegać na zwiększeniu majątku (aktywów) bądź uniknięciu jego pomniejszenia (zaoszczędzenie wydatków).
Wskazówki w wyroku TK
Trybunał Konstytucyjny w wyroku 8 lipca 2014 r. (K 7/13) uznał, że za przychód pracownika mogą być uznane świadczenia, które:
- zostały spełnione za zgodą pracownika (skorzystał z nich w pełni dobrowolnie),
- zostały spełnione w jego interesie (a nie w interesie pracodawcy) i przyniosły mu korzyść w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść,
