Opuszczą kotwicę w tym samym miejscu, gdzie teraz ją podnoszą. Światu potrzebni na równi z baśniowym żeglarzem, w ich opowieści też już mało kto wierzy. I tak jak on był każdą z wysp, na które trafił, wszystkimi przygodami, których doświadczył, i potworami, które pokonał, tak oni są miejscami, po których krążą. Nie wyruszał w kolejne podróże dla skarbów czy przygód, ale dlatego, że był Sindbadem, był żeglowaniem po nieznanym. Nie wychodzą codziennie o tej samej porze, kiedy ranek przestaje być rześki, a południe jeszcze nie zapłonęło, bo mają coś do załatwienia czy chcą zabić czas. Wyruszają, bo są emerytami w prowincjonalnym miasteczku. Są żeglowaniem wśród wiecznie tego samego.
Może sami o tym nie wiedzą, ale to oni są w centrum decentralizacyjnej jatki. Bardziej nawet niż George Soros, a przecież to on ma stać za planem rozbicia Polski. To oni są esencją peryferii; wszystkim tym, co miałoby niecierpliwie czekać na jeden z o...
- E-wydanie "Rzeczpospolitej"
- Dostęp do wszystkich treści rp.pl
- Aplikacja na smartfon i tablet
- Specjalistyczne dodatki i newslettery
- Dedykowane oferty dla prenumeratorów
