Ustawodawca w art. 14 ust. 4 u.p.z.p. przewidział, że uchwała „otwierająca plan” może zostać podjęta z inicjatywy wójta lub rady gminy. W art. 14 ust. 5 określono czynności, które wójt powinien wykonać przed podjęciem uchwały. Organ wykonawczy powinien przeprowadzić analizy dotyczące zasadności przystąpienia do sporządzenia planu i stopnia zgodności przewidywanych rozwiązań z ustaleniami studium oraz przygotować materiały geodezyjne do opracowania planu, a także ustalić niezbędny zakres prac planistycznych.
ZDANIEM AUTORA
Jakub Dorosz-Kruczyński
Z opisanych obok względów za zasadne należy uznać, że prawo obywatelskiej inicjatywy uchwałodawczej w danej sprawie może zostać wyłączone tylko, gdy stanowi o tym wyraźnie przepis prawa. Tak jak ma to miejsce w przypadku uchwał, o których mowa w art. 233 ustawy o finansach publicznych. Natomiast, jeżeli ustawodawca pozostawia możliwość podjęcia uchwały inicjatywie rady gminy, to nie znaczy, że określa on, które podmioty (uprawnione na podstawie przepisów u.s.g. lub statutu gminy) mogą skierować projekt uchwały w takiej sprawie do organu stanowiącego.
Są kontrowersje
Stosowanie tych przepisów wywołało kontrowersje w świetle dopuszczalności występowania rady gminy z własną inicjatywą w sprawie „otwarcia planu miejscowego”. Literalne brzmienie przepisów u.p.z.p. może prowadzić do wniosku, że nie jest możliwe podjęcie „uchwały otwierającej” bez wykonania przez wójta czynności, o których mowa w art. 14 ust. 5 u.p.z.p.
Jak pokazuje praktyka orzecznicza sądów administracyjnych, takie stanowisko nie jest prawidłowe. Uznanie za prawidłową wykładni prawa, w której wykonanie analiz, o których mowa w art. 14 ust. 5 u.p.z.p. jest niezbędne do „otwarcia planu”, spowodowałoby, że to wójt jest wyłącznym inicjatorem tego rodzaju inicjatyw. Teza ta nie została uznana przez Naczelny Sąd Administracyjny. Judykatura stoi na stanowisku, że brak wykonania czynności, o których mowa w art. 14 ust. 5 u.p.z.p., nie stoi na przeszkodzie temu, by rada gminy z własnej inicjatywy „otworzyła” miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego.
„Wprawdzie uchwała na podstawie art. 14 ust. 1 u.p.z.p. może być podjęta nie tylko z własnej inicjatywy rady, ale i na wniosek wójta, burmistrza i prezydenta miasta (art. 14 ust. 4 ustawy), który przed podjęciem uchwały wykonuje analizy dotyczące zasadności przystąpienia do sporządzenia planu, stopnia zgodności przewidywanych rozwiązań z ustaleniami studium, przygotowuje materiały geodezyjne do opracowania planu oraz ustala niezbędny zakres prac planistycznych (art. 14 ust. 5 ustawy), ale rozstrzygnięcie w rozpatrywanej kwestii należy do rady. Bez jej uchwały wójt, burmistrz, prezydent miasta nie jest uprawniony do sporządzenia projektu planu na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy. Odgrywa on zatem rolę ściśle wykonawczą i pomocniczą względem rady gminy, która jest dysponentem władztwa planistycznego gminy, podejmującej autonomiczne decyzje co do tego, czy rozpocząć prace nad planem i czy go uchwalić w oparciu o art. 20 ust. 1 ustawy. W myśl art. 17 ustawy wszelkie działania związane z opracowaniem projektu planu, w tym poprzedzające tę czynność konsultacje społeczne, organ wykonawczy gminy wykonuje dopiero po podjęciu przez radę gminy uchwały o przystąpieniu do sporządzania planu” – wyrok NSA z 12 marca 2020 r., II OSK 3979/19.
Co wynika z tezy NSA
NSA usankcjonował możliwość samodzielnego działania przez radę gminy. Fakt, że ustawodawca w art. 14 ust. 1 u.p.z.p. zapisał, że uchwałę podejmuje rada gminy „z własnej inicjatywy”, nie oznacza, iż przepis ten ingeruje w gminny proces legislacyjny. Należy pamiętać, że przyjęcie jakiegokolwiek projektu uchwały przez radę gminy wiąże się z koniecznością przeprowadzenia gminnego procesu legislacyjnego. Czym innym jest podjęcie uchwały przez organ stanowiący, a czym innym wniesienie do rady projektu uchwały. Inicjatywa uchwałodawcza w gminnym procesie legislacyjnym zasadniczo jest przedmiotem regulacji statutu gminy (art. 22 ust. 1 u.s.g.). Z mocy ustawy przysługuje ona tylko wójtowi (art. 30 ust. 2 pkt 1 u.s.g.) i grupie obywateli (art. 41a ust. 1 u.s.g.). Z kolei w statutach gmin przyznaje się obywatelską inicjatywę uchwałodawczą przewodniczącemu rady, komisjom rady, klubom radnych i grupie radnych.