Firma deleguje zatrudnionego do pracy w Belgii

Każdy rodak musi zasadniczo uzyskać zezwolenie na pracę w Belgii. Tak będzie do końca kwietnia 2009 r., chyba że kraj ten otworzy granice wcześniej. Z obowiązku tego są jednak zwolnieni pracownicy delegowani w ramach umowy o świadczenie usług zawartej między pracodawcą polskim i tamtejszym przedsiębiorstwem. Pod pewnymi jednak warunkami - oto one:

- zatrudnia ich przedsiębiorca po chodzący z Europejskiego Obszaru Gospodarczego,

- są regularnie zatrudnieni w państwie członkowskim, gdzie mają miejsce zamieszkania,

- posiadają zezwolenie na pracę w owym państwie zamieszkania ważne przynajmniej przez okres delegowania do Belgii.

W przeciwnym wypadku pracodawca polski musi wystąpić o zezwolenie na pracę dla wysyłanej osoby za pośrednictwem belgijskiego pełnomocnika.

Zgodnie z belgijskim prawem delegowanym jest osoba wykonująca pracę w tym państwie, jeśli zazwyczaj świadczy ją w innym kraju lub krajach, albo gdy została zatrudniona w innym kraju. Status taki uzyskuje zasadniczo od pierwszego dnia delegowania, z niewielkimi wyjątkami.

Pracownik zamierzający przebywać w Belgii dłużej niż trzy miesiące musi wystąpić przed wyjazdem o tymczasowe zezwolenie na pobyt ("visa type D") do Ambasady Belgii lub konsulatu. W ciągu ośmiu dni po przyjeździe ma się zarejestrować w administracji gminnej, gdzie mieszka. Otrzyma wtedy kartę cudzoziemca ważną przez rok. Gdy planuje przebywać w Belgii krócej niż trzy miesiące, powinien się zarejestrować w ciągu trzech dni po przybyciu. Zaniedbanie tych obowiązków grozi surowymi sankcjami karnymi.

Jako na pracodawcy kierującym delegowanego za granicę spoczywają na tobie liczne obowiązki dokumentacyjne i rejestracyjne.

Firma kierująca musi przede wszystkim prowadzić odpowiednią dokumentację osób delegowanych oraz utworzyć dla nich regulamin pracy. Może się jednak uwolnić od tych uciążliwości, składając deklarację dotyczącą delegowania do Inspektoratu Pracy. Gdy tego nie zrobi, jest zobowiązana sporządzać dokumentację i regulamin. Obowiązki będą zmienione w ramach tzw. projektu Limosa.

Od 1 kwietnia bieżącego roku każde tymczasowe lub okresowe zatrudnienie obcych obywateli w Belgii zakłady wysyłające muszą zgłaszać na specjalnej deklaracji jeszcze przed rozpoczęciem pracy. Do 30 września tego roku trwa okres przejściowy, kiedy to trzeba zarejestrować pracę cudzoziemca rozpoczętą przed 1 kwietnia 2007 r. Deklarację wysyłamy przez Internet pod adresem www.limosa.be lub pisemnie, pobierając formularz w Contact Center Limosa.

Po złożeniu deklaracji pracodawca otrzymuje certyfikat Limosa-1. Jest ponadto zwolniony przez 12 miesięcy z wielu obowiązków, m.in. z prowadzenia dokumentacji pracowniczej i tworzenia regulaminów pracy. Pod pewnymi warunkami wolno mu składać uproszczone deklaracje za pracowników przyjeżdżających często do Belgii w celu wykonywania krótkiej pracy. Tamtejszy przedsiębiorca przyjmujący musi poprosić o przedłożenie certyfikatu Limosa-1, zanim delegowany rozpocznie u niego pracę. W razie niewypełnienia opisanych obowiązków firmę wysyłającą i przyjmującą czekają wysokie kary:

- na pracodawcę wysyłającego delegowanych:

a) od ośmiu dni do roku więzienia,

b) grzywna: - od 2 750 do 13 750 euro za każdego pracownika, ale ogółem maksymalnie 687 500 euro (ponad 2,5 mln zł) na pracodawcę o statusie osoby fizycznej, -od 2750 do 132000 euro za pracownika, ale ogółem maksymalnie 687 500 euro na osobę prawną,

c) grzywna administracyjna od 1 875 do 6 250 euro, ale ogółem maksymalnie 100 000 euro (prawie 400000 zł).

- na belgijskiego przedsiębiorcę przyjmującego:

a) grzywna od 1 375 do 13 750 euro za pracownika (bez względu na status firmy), ale ogółem maksymalnie 687500 euro,

b) grzywna administracyjna od 125 do 1250 euro.

Osobie skierowanej do pracy w Belgii zapewniasz tamtejsze warunki zatrudnienia. Jeśli jednak przepisy są korzystniejsze, to je stosujesz.

Macierzysty zakład zatrudnia delegowanego zasadniczo według belgijskich regulacji i układów zbiorowych pod rygorem konsekwencji karnych, a więc maksymalnie przez 38 godzin tygodniowo. Dobowy wymiar czasu pracy wynosi osiem godzin z możliwością wydłużenia do dziewięciu w pięciodniowym tygodniu pracy. Branżowe układy zbiorowe określają inne, dłuższe lub krótsze, tygodniowe oraz dobowe normy czasu pracy. Przepisy o czasie pracy nie dotyczą m.in. pracowników zarządzających przedsiębiorstwem i przedstawicieli handlowych.

Praca w niedziele, święta państwowe oraz w nocy jest dozwolona wyjątkowo, tylko określonym grupom zawodowym czy zatrudnionym na konkretnych stanowiskach. Pracownik ma prawo do przynajmniej 11 godzin nieprzerwanego odpoczynku w każdym 24-godzinnym okresie między zakończeniem a rozpoczęciem pracy. Ponadto po sześciu godzinach pracy przysługuje mu minimum 15 minut przerwy.

Wysokość minimalnego wynagrodzenia, ustalana w branżowych układach zbiorowych, różni się w zależności od wieku, stanowiska i kompetencji. Poza tym strony określają swobodnie poziom zarobków netto lub brutto. Krępuje ich jedynie reguła równego traktowania pracowników. Branżowe układy zbiorowe gwarantują korektę wynagrodzeń co roku zazwyczaj o 2 proc., tak by zrekompensować inflację. Ustawowa najniższa pensja wynosiła 1 kwietnia

- 1283,91 euro - dla osób mających powyżej 21 lat w momencie rozpoczęcia pracy,

- 1318,61 euro - dla osób w wie ku 21,5 roku z sześciomiesięcznym stażem,

- 1334,03 euro - dla osób w wieku powyżej 22 lat i ze stażem pracy 12 miesięcy.

Praca w godzinach nadliczbowych, tj. wykonywana powyżej dziewięciu godzin dziennie lub 40 tygodniowo albo ponad tygodniowe normy określone w układach zbiorowych, jest co do zasady zabroniona. Za nadgodziny w dni powszednie przysługują 50-proc. dodatki, a w niedziele lub święta państwowe 100-proc. oraz kompensacyjny odpoczynek.

Prawo belgijskie w zakresie warunków socjalnych w pracy reguluje nie tylko kwestie bezpieczeństwa i higieny pracy. Określa również zasady dotyczące zarządzania stresem, mobbingu, molestowania seksualnego itp. Przedsiębiorca, u którego delegowani wykonują pracę, oraz pracodawca ich wysyłający muszą dostarczać sobie nawzajem informacji oraz współpracować w celu przestrzegania przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy, a także potwierdzić te kwestie w umowie.

Pracownice w ciąży mają prawo do 15 tygodni urlopu macierzyńskiego, z czego do sześciu przed przewidywaną datą porodu oraz dziewięciu po porodzie. Nie mogą pracować przez siedem dni poprzedzających przewidywaną datę porodu. Zarówno mężczyzna, jak i kobieta mogą występować o udzielenie urlopu wychowawczego od dnia narodzin dziecka aż do osiągnięcia przez nie sześciu lat. Pracownicy mogą się również ubiegać o urlop adopcyjny w wymiarze maksymalnie sześciu tygodni (na dzieci poniżej trzech lat) lub maksymalnie czterech tygodni (powyżej trzech lat) do czasu, aż dziecko osiągnie osiem lat. Tacy zatrudnieni są chronieni przed rozwiązaniem stosunku pracy. W związku z urodzeniem dziecka ojciec ma prawo do dziesięciu dni płatnego urlopu (musi go wykorzystać w ciągu 30 dni po porodzie).

Po przepracowaniu pełnego roku kalendarzowego należy się minimum 20 dni roboczych rocznego urlopu wypoczynkowego. Układy zbiorowe mogą zawierać bardziej korzystne postanowienia. W Belgii jest również dziesięć świąt państwowych.

Dyskryminacja dotycząca dostępu i warunków zatrudnienia oraz samozatrudnienia (z uwzględnieniem kryteriów selekcji, warunków rekrutacji i awansu) jest zabroniona ze względu na: wiek, orientację seksualną, stan cywilny, urodzenie, stan majątkowy, religię, przekonania polityczne, wyznanie, język, obecny lub przyszły stan zdrowia, niepełnosprawność lub cechy fizyczne albo genetyczne. Dyskryminacja jest zakazana, jeżeli nie można jej obiektywnie i właściwie uzasadnić. Jest dopuszczalne różnicowanie pracowników według prawdziwego i istotnego kryterium zawodowego albo ze względu na wiek.

W Belgii nie wolno zatrudniać dzieci poniżej 15 lat oraz podlegających obowiązkowi szkolnemu. Ograniczone wyjątki dotyczą pracy w ramach nauki lub szkolenia, np. prace domowe, w szkole, w organizacjach młodzieżowych, oraz prac, na które można uzyskać indywidualne zezwolenie, jak: aktorstwo, piosenkarstwo, muzyka, taniec, modelling. Uczniowie powyżej 15 lat po ukończeniu pierwszych dwóch lat szkoły średniej lub powyżej 16 lat mogą wybrać, czy chcą dokończyć edukację (obowiązkową do 18 roku życia), wykonując zawód i jednocześnie uczęszczając na zajęcia teoretyczne ("umowy o nauczanie młodocianych"). Zarówno uczniowie, jak i pracodawcy muszą spełniać określone warunki w celu skorzystania z tego rodzaj umów.

Gdy oddelegowany przebywa w Belgii ponad pół roku, podatek dochodowy odprowadzasz do tamtejszych urzędów skarbowych.