Nie cichną kontrowersje wokół zakończonej niedawno wystawy krakowskiego IPN „Zniewolony umysł. Intelektualiści w służbie tyranii". Największe dotyczą rezolucji Związku Literatów Polskich popierającej tzw. proces krakowski.

Marek Lasota:

Ależ to jest materiał doskonale znany, i to nie tylko historykom czy literaturoznawcom. Gdy w styczniu 1953 r. toczył się wybitnie pokazowy proces kurii krakowskiej, władza PRL sprokurowała szeroko zakrojoną akcję społeczną przeciwko duchowieństwu i podziemiu niepodległościowemu. Jednym z jej elementów był właśnie list ZLP potępiający „agenturalną działalność księży".

Przypomnienie tego faktu zostało przez niektóre środowiska odebrane jako szkalowanie Wisławy Szymborskiej czy Sławomira Mrożka, którzy list ten podpisali.

Oni przecież szczerze opowiadali o tym mało chwalebnym epizodzie ze swojego życia. Byli świadomi, że podpisali wyjątkowo niefortunny dokument.

A jaki był zamysł tej wystawy?

Chcieliśmy pokazać, w jaki sposób reżim komunistyczny wykorzystywał ludzi kultury do tego, by legitymizować swoje ohydne działania. A robił to, bądź zmuszając ich do określonych postaw lub sporządzania tekstów, bądź żerując na ich naiwności i nieświadomości. Ale co tu ukrywać, były i inne motywy– czasem to była jedyna droga, by pojawić się na parnasie polskiej literatury.